Liszajecznik koralkowaty
.JPG)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
liszajecznik koralkowaty |
| Nazwa systematyczna | |
| Candelariella coralliza (Nyl.) H. Magn. Svensk bot. Tidskr. 29: 122 (1935) | |
Liszajecznik koralkowaty[1] (Candelariella coralliza (Nyl.) H. Magn.) – gatunek grzybów z rodziny Candelariaceae[2]. Znany też jako liszajecznik koralkowy[3]. Ze względu na symbiozę z glonami zaliczany jest do porostów[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Candelariaceae, Candelariales, Candelariomycetidae, Candelariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[2].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w roku 1875 William Nylander nadając mu nazwę Lecanora coralliza. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w roku 1912 Jean-François Magni, przenosząc go do rodzaju Candelariella[2].
- Candelariella vitellina var. pulvinata (Malbr.) Mereschk. 1913
- Lecanora coralliza Nyl. 1875
- Lecanora vitellina var. pulvinata Malbr. 1868
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Plecha skorupiasta, o grubości do 2 mm, popękana na areolki o szerokości do 5 mm. Ma barwę żółtą lub cytrynową i składa się z kulistych lub poduszeczkowatych i gęsto upakowanych ziarenek zawierających glony protokokkoidalne[5].
Apotecja występują rzadko, zazwyczaj są wgłębione w plechę, czasami nieznacznie nad nią wystają. Tarczki koliste o średnicy do 1,5 mm i barwie takiej samej jak plecha lub nieco ciemniejszej. Brzeżek początkowo ziarenkowaty, później zanikający. Hypotecjum bezbarwne. Obłocznia ma grubość 65-75 μm, znajdują się w niej proste lub nieco rozgałęzione wstawki o grubości 3-3,5 μm. Zarodniki bezbarwne, o kształcie podłużnym lub do elipsoidalnym, przeważnie zakrzywione. Mają rozmiar 10-14 × 4.5-6 μm[6]. W jednym worku powstaje po 12-32 zarodników[5].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Występuje głównie w Europie i Azji, podano też pojedyncze stanowiska w Andach w Ameryce Północnej oraz w RPA[7]. W Ameryce Północnej jest rzadki[6]. W Polsce występuje w rozproszeniu na niżu i w niższych położeniach górskich[5].
Rozwija się głównie na kwaśnych skałach i głazach, czasami (rzadko) na porostach naskalnych. Występuje w otwartych, dobrze oświetlonych miejscach[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Wiesław Fałtynowicz: The Lichenes, Lichenicolous and allied Fungi of Poland.Krytyczna lista porostów i grzybów naporostowych Polski. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2003. ISBN 83-89648-06-7.
- ↑ a b c Index Fungorum. [dostęp 2015-03-11]. (ang.).
- ↑ Ludwik Lipnicki, Hanna Wójciak: Porosty. Klucz – atlas do oznaczania najpospolitszych gatunków. Wyd. pierwsze. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1995, s. 203. ISBN 83-02-05668-5.
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2015-03-11]. (ang.).
- ↑ a b c Hanna Wójciak: Porosty, mszaki, paprotniki. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2010. ISBN 978-83-7073-552-4.
- ↑ a b Consortium of North Amnerican Lichen Herbaria. [dostęp 2015-03-11].
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2014-04-18].