Litery niedzielne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Litery niedzielne – system oznaczania lat kalendarzowych literami A, B, C, D, E, F i G w zależności od dnia tygodnia, na który przypada pierwsza niedziela danego roku. Litery niedzielne ułatwiają określenie dnia tygodnia dla danej daty, a także obliczenie terminu Wielkanocy.

Zasady oznaczania[edytuj | edytuj kod]

W roku zwykłym (nieprzestępnym), składającym się z 52 tygodni i 1 dnia, pierwszy oraz ostatni dzień roku przypadają na ten sam dzień tygodnia. Uwzględniając istnienie lat przestępnych, ten sam układ dni tygodnia w poszczególnych latach powtarza się co 28 lat – jest to tzw. cykl słoneczny. Kolejne dni każdego roku oznacza się literami alfabetu od A do G, natomiast poszczególne lata zwykłe – od oznaczenia ich niedzieli. Zatem rok zwykły, którego pierwszy i ostatni dzień wypadają w niedzielę, oznacza się literą A; kolejny rok rozpocznie się w poniedziałek („dzień A” kolejnego roku), jego literą niedzielną będzie więc G i tak dalej wstecz[1].

Taki system oznaczeń ułatwia określanie dnia tygodnia dla wybranej daty: jeśli 1 stycznia zwykłego roku wypada w niedzielę, to 1 października również będzie niedzielą, w tym samym roku 1 lutego, 1 marca i 1 listopada wypadną w środy, 1 kwietnia i 1 lipca – w soboty, a 1 września i 1 grudnia – w piątki[1].

W latach przestępnych daty 24 i 25 lutego oznacza się tą samą literą, tak więc w roku rozpoczynającym się niedzielą (A) od końca lutego kolejne niedziele będą przyjmować oznaczenie G – wówczas literami niedzielnymi takiego roku przestępnego będą AG[1].

  • AG – rok przestępny zaczynający się w niedzielę
  • BA – rok przestępny zaczynający się w sobotę
  • CB – rok przestępny zaczynający się w piątek
  • DC – rok przestępny zaczynający się w czwartek
  • ED – rok przestępny zaczynający się w środę
  • FE – rok przestępny zaczynający się we wtorek
  • GF – rok przestępny zaczynający się w poniedziałek

Przykłady[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Władysław Semkowicz, Encyklopedia nauk pomocniczych historii, Kraków: Universitas, 1999, s. 114–115, ISBN 83-7052-850-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]