Lobocarcininae
Lobocarcininae | |
Beurlen, 1930 | |
Okres istnienia: eocen–miocen | |
Skamieniałość Lobocarcinus sismondai, widok od strony grzbietowej | |
L. sismondai, widok od strony brzusznej | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Podtyp | |
Gromada | |
Rząd | |
Infrarząd | |
Rodzina | |
Podrodzina |
Lobocarcininae |
Lobocarcininae – wymarła podrodzina skorupiaków z infrarzędu krabów i rodziny Cancridae.
Kraby te cechowały się szerszym niż dłuższym karapaksem o umiarkowanie silnie zaznaczonym podziale na ziarenkowane lub kolczaste regiony. Frontalna krawędź karapaksu zwykle miała 4 lub 6 kolców, a jeśli było ich 5, to środkowy był mały i wyrastał niżej niż pozostałe. Krawędzie orbitalne miały po dwie szczeliny. Liczne, oddzielone do nasady, często dwu- lub trójwidlaste kolce zdobiły krawędzie przednio-boczne karapaksu. Krawędzie tylno-boczne i tylna były ziarenkowane lub opatrzone kolcami[1].
Podrodzina ta wyewoluowała prawdopodobnie w środkowym eocenie. Najstarsze skamieniałości pochodzą z eoceńskiej Tetydy[1].
- Lobocarcinus Reuss, 1857
- Miocyclus Müller, 1979
- Tasadia Müller in: Janssen et Müller, 1984
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Carrie E. Schweitzer, Rodney M. Feldmann. Re-evaluation of the Cancridae Latreille, 1802 (Decapoda: Brachyura) including three new genera and three new species. „Contributions to Zoology”. 69 (4), s. 223–250, 2000.