Lobocarcininae

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lobocarcininae
Beurlen, 1930
Okres istnienia: eocenmiocen
56/5.333
56/5.333
Ilustracja
Skamieniałość Lobocarcinus sismondai, widok od strony grzbietowej
Ilustracja
L. sismondai, widok od strony brzusznej
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

skorupiaki

Gromada

pancerzowce

Rząd

dziesięcionogi

Infrarząd

kraby

Rodzina

Cancridae

Podrodzina

Lobocarcininae

Lobocarcininae – wymarła podrodzina skorupiaków z infrarzędu krabów i rodziny Cancridae.

Kraby te cechowały się szerszym niż dłuższym karapaksem o umiarkowanie silnie zaznaczonym podziale na ziarenkowane lub kolczaste regiony. Frontalna krawędź karapaksu zwykle miała 4 lub 6 kolców, a jeśli było ich 5, to środkowy był mały i wyrastał niżej niż pozostałe. Krawędzie orbitalne miały po dwie szczeliny. Liczne, oddzielone do nasady, często dwu- lub trójwidlaste kolce zdobiły krawędzie przednio-boczne karapaksu. Krawędzie tylno-boczne i tylna były ziarenkowane lub opatrzone kolcami[1].

Podrodzina ta wyewoluowała prawdopodobnie w środkowym eocenie. Najstarsze skamieniałości pochodzą z eoceńskiej Tetydy[1].

Należą tu 3 rodzaje[1]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Carrie E. Schweitzer, Rodney M. Feldmann. Re-evaluation of the Cancridae Latreille, 1802 (Decapoda: Brachyura) including three new genera and three new species. „Contributions to Zoology”. 69 (4), s. 223–250, 2000.