Lokator (prawo)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Lokator (z łac. locator) – w rozumieniu prawa najemca lokalu lub osoba używająca lokal na podstawie innego tytułu prawnego niż prawo własności[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Art. 2. 1. ustawy z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2001 r. nr 71, poz. 773) z późn. zm.