Przejdź do zawartości

Lont wolnotlący

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Lont wolnotlący (knot) – pęczek nici lnianych lub konopnych nasączonych 5% roztworem octanu ołowiu lub azotanu ołowiu. Pali się z prędkością 0,5–1,0 cm/min.

Stosowany do zapalenia lontu wolnopalnego w celu zwiększenia odstępu czasu między momentem zapalenia, a momentem pobudzenia ładunku.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994. ISBN 83-86028-01-7.