Lucjan Bekerman
| Data urodzenia |
13 sierpnia 1886 |
|---|---|
| Data śmierci |
19 sierpnia 1940 |
| Zawód, zajęcie |
prawnik |
| Narodowość |
polska |
| Odznaczenia | |
| |
Lucjan Bekerman (ur. 13 sierpnia 1886, zm. 19 sierpnia 1940) – polski doktor praw, karnista, prokurator Sądu Najwyższego w okresie II Rzeczypospolitej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 13 sierpnia 1886[1] w rodzinie Leona. Ukończył studia prawnicze uzyskując tytuł doktora praw. Został mianowany podprokuratorem Sądu Okręgowego w Warszawie od 1 września 1917[2]. W okresie II Rzeczypospolitej był podprokuratorem przy Sądzie Apelacyjnym i prokuratorem Sądu Najwyższego[1]. W 1933 także w Ministerstwie Sprawiedliwości pełnił obowiązki naczelnika Wydziału Prawa Międzynarodowego[3]. Został mianowany przez Prezydenta RP Ignacego Mościckiego pełnomocnikiem w zakresie traktatu o ekstradycji i pomocy prawnej w sprawach karnych między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Szwajcarskim, podpisanym w Bernie dnia 19 listopada 1937[4].
Po wybuchu II wojny światowej przedostał się do Rumunii. Zmarł 19 sierpnia 1940[1]. Został pochowany na cmentarzu w Krajowej[1].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (7 listopada 1925)[5]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Groby polskich uchodźców pochowanych w Craiovej. radaopwim.gov.pl. [dostęp 2016-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-19)].
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Departamentu Sprawiedliwości Tymczasowej Rady Stanu Królestwa Polskiego”, s. 225, Nr 4 z 19 września 1917.
- ↑ Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz (opr.). „Kalendarz Sądowy na rok 1933”. R. VII, s. 35, 1933. Warszawa. [dostęp 2023-03-27].
- ↑ 19. Traktat o ekstradycji i pomocy prawnej w sprawach karnych między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Szwajcarskim, podpisany w Bernie dnia 19 listopada 1937 r.. „Dziennik Ustaw”. 4, s. 19-29, 1939.
- ↑ M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1083 „za zasługi, położone na polu organizacji sądownictwa”.