Luis Francisco García

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Luis Francisco García
Pełne imię i nazwisko

Luis Francisco García Llamas

Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1964
Guadalajara

Wzrost

178 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1982–1989 Atlas 159 (10)
1989–1993 Toluca 146 (5)
1993–1994 UdeG 26 (1)
1994–1997 Correcaminos UAT 36 (0)
1998 Veracruz 14 (1)
1998–2000 Cruz Azul 55 (0)
2000–2002 La Piedad 26 (0)
2003 Celaya 9 (0)
2003–2004 Dorados 21 (0)
W sumie: 492 (17)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1983  Meksyk U-20 3 (0)
1983–1984  Meksyk 3 (0)
W sumie: 6 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2005 Trotamundos
2011 Necaxa (tymcz.)
2019 Atlético San Luis (tymcz.)
2020 Atlético San Luis (tymcz.)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Luis Francisco "Guicho" García Llamas (ur. 4 kwietnia 1964 w Guadalajarze) – meksykański piłkarz występujący na pozycji obrońcy, obecnie trener. Jego syn Luis Francisco García również jest piłkarzem.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

García pochodzi z miasta Guadalajara i jest wychowankiem tamtejszego zespołu Club Atlas. W meksykańskiej Primera División zadebiutował jako dziewiętnastolatek, 4 września 1983 w wygranym 4:3 spotkaniu z Universidadem de Guadalajara i od razu został podstawowym piłkarzem ekipy. Premierowego gola w najwyższej klasie rozgrywkowej strzelił 16 października tego samego roku w przegranej 3:4 konfrontacji z Tampico. Barwy Atlasu reprezentował ogółem przez sześć lat, zdobywając w tym czasie dziesięć bramek w 122 ligowych meczach, jednak nie odniósł z tą drużyną żadnego sukcesu zarówno na arenie krajowej, jak i międzynarodowej. W lipcu 1989 został zawodnikiem Deportivo Toluca, gdzie z kolei występował przez następne cztery sezony i pojawiał się na ligowych boiskach 146 razy, przez cały okres gry w klubie będąc podstawowym defensorem klubu. W połowie 1994 roku powrócił do rodzinnego miasta, podpisując kontrakt z Universidadem de Guadalajara, z którym jednak w rozgrywkach 1993/1994 spadł do drugiej ligi.

Latem 1993 García przeszedł do zespołu Correcaminos UAT z siedzibą w mieście Ciudad Victoria. Tam również szybko wywalczył sobie miejsce w wyjściowej jedenastce, jednak w sezonie 1993/1994 zanotował ze swoim klubem relegację do drugiej ligi, w której spędził z Correcaminos kolejne dwa lata. W sezonie Verano 1997 zajął ze swoim klubem drugie miejsce w Primera División A. W styczniu 1998 powrócił do najwyższej klasy rozgrywkowej, podpisując kontrakt z Tiburones Rojos de Veracruz, jednak mimo regularnej gry, na koniec rozgrywek 1997/1998 spadł z nim na zaplecze pierwszej ligi. Sam pozostał jednak w Primera División, tym razem przechodząc do Cruz Azul ze stołecznego miasta Meksyk. Z tą ekipą odniósł jedyny sukces w karierze piłkarskiej, w jesiennym sezonie Invierno 1999 zdobywając wicemistrzostwo Meksyku.

Kolejnym klubem w karierze Garcíi był beniaminek najwyższej klasy rozgrywkowej, CF La Piedad, z którym w sezonie 2001/2002 już po raz czwarty w karierze spadł do drugiej ligi. W 2003 roku na krótko znalazł zatrudnienie w drugoligowym Club Celaya, po czym podpisał umowę z Dorados de Sinaloa, także występującym w drugiej lidze meksykańskiej. W rozgrywkach 2003/2004 zdołał wywalczyć z Dorados historyczny awans do Primera División, w której trenował z zespołem jeszcze przez pół roku, jednak nie rozegrał żadnego oficjalnego spotkania. Profesjonalną karierę piłkarską zakończył w wieku 40 lat.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W 1983 roku García został powołany przez selekcjonera Mario Velarde do reprezentacji Meksyku U-20 na Młodzieżowe Mistrzostwa Świata w Meksyku. Tam był podstawowym defensorem swojej kadry i rozegrał wszystkie trzy spotkania w pełnym wymiarze czasowym, nie wpisując się na listę strzelców. Jego kadra, pełniąca wówczas rolę gospodarzy, spisała się jednak poniżej oczekiwań, notując remis i dwie porażki, wobec czego zajęła ostatnie, czwarte miejsce w grupie, odpadając z turnieju i nie kwalifikując się do fazy pucharowej.

W seniorskiej reprezentacji Meksyku García zadebiutował za kadencji serbskiego selekcjonera Bory Milutinovicia, 29 listopada 1983 w zremisowanym 4:4 meczu towarzyskim z Martyniką. Ogółem swój bilans w kadrze narodowej zamknął na trzech rozegranych spotkaniach, wszystkich sparingowych, nie zdobywając w nich żadnego gola.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej García rozpoczął pracę jako szkoleniowiec. W lipcu 2005 został trenerem drugoligowego zespołu Trotamundos de Tijuana, który prowadził bez większych sukcesów przez pół roku, odnosząc pięć zwycięstw, pięć remisów i cztery porażki w czternastu spotkaniach. Wiosną 2008 pracował w ekipie Club Necaxa z siedzibą w Aguascalientes w roli szkoleniowca trzecioligowej drużyny rezerw, zaś jesienią tego samego roku był asystentem trenera Pablo Luny w drugoligowym Tiburones Rojos de Veracruz. Wiosną 2010 trenował czwartoligowe rezerwy swojego macierzystego Club Atlas, natomiast w latach 2010–2014 ponownie był członkiem sztabu szkoleniowego akademii juniorskiej Necaxy; przez pierwszy rok pracował z zespołami do lat siedemnastu i dwudziestu, by po spadku klubu do drugiej ligi objąć trzecioligowy zespół rezerw. W październiku 2011 zastąpił ponadto Francisco Ramíreza na stanowisku trenera grającej w drugiej lidze seniorskiej drużyny, którą poprowadził w pięciu meczach (zwycięstwo, dwa remisy i dwie porażki) i po miesiącu powrócił do pracy z rezerwami.

W latach 2014–2015 García pracował w kolejnym ze swoich byłych klubów – Universidadzie de Guadalajara, wówczas beniaminku najwyższej klasy rozgrywkowej, pełniąc rolę szkoleniowca zespołu do lat dwudziestu.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]