MIM-14 Nike Hercules
| |
| Informacje podstawowe | |
| Inne nazwy |
SAM-A-25 |
|---|---|
| Rodzaj systemu |
przeciwlotniczy, antybalistyczny |
| Państwo | |
| Pociski | |
| Rodzaje głowic |
T45, W31 |
| Zasięg |
150 km |
| Pułap plot. |
46000 m |
| System | |
| Użytkownicy | |
| USA, Belgia, Dania, Grecja, Holandia, RFN, Norwegia, Turcja, Włochy | |
MIM-14 Nike Hercules – amerykański rakietowy system ziemia-powietrze.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
System MIM-14 Nike Hercules wszedł do uzbrojenia w 1959 i był pierwszym rakietowym systemem przeciwlotniczym dalekiego zasięgu. Jego głównym przeznaczeniem była osłona dużych rejonów administracyjnych, politycznych, ekonomicznych i ważnych obiektów wojskowych. Rakieta była napędzana silnikiem na paliwo stałe, miała długość 12,14 m, średnicę 0,8-0,876 m, rozpiętość skrzydeł 1,88 m i ważyła 4,868 tony. Przenosiła jedną głowicę odłamkowo-burzącą T45 o wadze 510 kg lub głowicę termojądrową W31 o mocy do 20 kT. Mogła przechwytywać cel w odległości 150 km na pułapie 46000 m. Prędkość rakiety wynosiła 3,7 Ma[1].
Do 1964 roku wyprodukowano około 25000 tych pocisków w trzech wersjach A, B i C. Stanowiły wyposażenie 174 dywizjonów rakietowych rozmieszczonych na terytorium USA. W Europie system został rozmieszczony w Belgii, Danii, Grecji, Holandii, RFN, Norwegii, Turcji i we Włoszech oraz w amerykańskich bazach wojskowych[1].
W 1989 roku został wycofany z użycia i zastąpiony systemem rakietowym MIM-104 Patriot[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Zarychta 2016 ↓, s. 253.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Zarychta: Broń jądrowa w kształtowaniu bezpieczeństwa 1945–2015. Warszawa: Bellona SA, 2016. ISBN 978-83-11-14235-0.