Mała Synagoga w Łęcznej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mała Synagoga w Łęcznej
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Łęczna

Budulec

murowana

Data budowy

początek XIX wieku

Data likwidacji

II wojna światowa

Tradycja

ortodoksyjna

Obecnie

biblioteka publiczna

Położenie na mapie Łęcznej
Mapa konturowa Łęcznej, w centrum znajduje się punkt z opisem „Mała Synagoga w Łęcznej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Mała Synagoga w Łęcznej”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Mała Synagoga w Łęcznej”
Położenie na mapie powiatu łęczyńskiego
Mapa konturowa powiatu łęczyńskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Mała Synagoga w Łęcznej”
Położenie na mapie gminy Łęczna
Mapa konturowa gminy Łęczna, w centrum znajduje się punkt z opisem „Mała Synagoga w Łęcznej”
Ziemia51°18′25″N 22°52′59″E/51,307000 22,883000

Mała Synagoga w Łecznej – synagoga znajdująca się w Łęcznej, przy ulicy Bożniczej 21.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Synagoga została zbudowana na początku XIX wieku. W 1848 roku synagoga spłonęła podczas pożaru i dopiero w 1859 roku została gruntownie wyremontowana. W 1881 roku budynek ponownie spłonął i został wkrótce odbudowany.

Podczas II wojny światowej hitlerowcy zdewastowali synagogę. Po zakończeniu wojny Zarząd Nieruchomości w Łęcznej wydzierżawił zachowany w dobrym stanie budynek prywatnym osobom na młyn i kaszarnię. W 1950 roku została przebudowana, rozebrano bimę, Aron ha-kodesz, zamalowano polichromie oraz zamurowano ścienne nisze.

Po 1954 roku przejęta przez filię Spółdzielni Pracy Drewno, następnie przeznaczona na zakład krawiecki. W latach 1992-1993 budynek synagogi przebudowano na potrzeby Miejsko-Gminnej Biblioteki Publicznej.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Murowany z cegły budynek synagogi wzniesiono na planie prostokąta. Elewacja frontowa jest pięcioosiowa, z ryzalitami. Ryzalit środkowy zwieńczony attyką. Prostokątne otwory okienne wydłużone, z podokiennikami.

Całość przykryta jest dwuspadowym dachem, krytym blachą. Wewnątrz, z pierwotnego wyposażenia zachowała się jedynie kamienna rytualna umywalnia do oczyszczania rąk, w ścianie zachodniej.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]