Małgorzata Adamek
Małgorzata Adamek (właśc. Irena Adamek) – polska zakonnica, dominikanka, Sprawiedliwa wśród Narodów Świata.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W trakcie II wojny światowej była mniszką w klasztorze Dominikanek w Kolonii Wileńskiej niedaleko Wilna. Wraz z innymi siostrami ze zgromadzenia, m.in. przeoryszą klasztoru, Bertrandą (Janiną Siestrzewitowską vel Anną Borkowską), pomogła w ukryciu kilkunastoosobowej grupy młodych Żydów. Wśród ukrywanych byli członkowie Ha-Szomer Ha-Cair, lokalnej grupy syjonistycznej, m.in.: Aba Kowner - przywódca organizacji, Arie Wilner, Chaja Grosman, Edek Boraks, Chuma Godot i Izrael Nagel - późniejsi działacze ruchu oporu getta wileńskiego i warszawskiego[1]. Podczas pobytu w klasztorze zorganizowali oni za wiedzą sióstr ośrodek działalności żydowskiego podziemia. Zimą 1942 roku opuścili klasztor i powrócili do getta, aby tam zorganizować podziemną komórkę ruchu oporu[1].
W 1943 roku Niemcy zamknęli klasztor, w którym posługiwała s. Małgorzata, a ona sama została zmuszona do opuszczenia jego murów.
29 marca 1984 r. otrzymała przyznany przez instytut Jad Waszem medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świata[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Historia Małgorzaty Adamek | Polscy Sprawiedliwi [online], sprawiedliwi.org.pl [dostęp 2023-03-24].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mark Paul: Wartime Rescue of Jews by the Polish Catholic Clergy: The Testimony of Survivors. Toronto: Polish Educational Foundation in North America, 2009. (ang.).