Maść kseroformowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Maść kseroformowa (łac. Unguentum Xeroformi FP II, syn. Unguentum Bismuthi tribromophenylici, maść z trójbromofenolanem bizmutawym )[1]preparat galenowy do użytku zewnętrznego, sporządzany według przepisu farmakopealnego w zakresie receptury aptecznej. W Polsce na stan obecny (2024) skład określa Farmakopea Polska II (1937). Maść zawiera 5,26% trójbromofenolanu bizmutawego.

Skład i przygotowanie (FP II, 1937 r.)[2]

Bismuthum tribromophenylicum 5 cz. (kseroform)
Adeps Lanae cum aqua 45 cz. (lanolina uwodniona)[a]
Vaselinum flavum 45 cz. (wazelina żółta)


Zastosowanie

Maść kseroformowa znajduje zastosowanie głównie w leczeniu nużenicy (demodekozy). Ponadto w owrzodzeniach skóry, przewlekłych stanach zapalnych, odleżynach, ranach zakażonych - z cuchnącymi wydzielinami[4].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Zgodnie z monografią "Adeps Lanae cum Aqua" FP II : lanolina bezwodna 3 cz. woda 1 cz.[3]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Farmakopea Polska II 1937 r. - s. 894 - monografia szczegółowa wraz z nazwą, łacińską i synonimami. Zachowano oryginalną pisownię z uwzględnieniem małych i wielkich liter, według tradycyjnego nazewnictwa farmaceutycznego.
  2. Farmakopea Polska II 1937 r. - s. 894 - monografia szczegółowa > skład i przygotowanie.
  3. Farmakopea Polska II 1937 r. - s. 99 - monografia szczegółowa Adeps Lanae cum Aqua
  4. Tadeusz Lesław Chruściel, Kornel Gibiński (red.), Leksykon Leków, PZWL 1991, s.412 ; podpunkt "b" > Maść kseroformowa - zastosowanie ISBN 83-200-1500-6