Mały Staw (jezioro w Karkonoszach)
50°44′55″N 15°42′03″E/50,748611 15,700833
 Mały Staw i Samotnia | |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość lustra |
1183[1] m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
2,881 ha |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • średnia • maksymalna |
|
| Objętość |
0,0000999 km³ |
| Hydrologia | |
| Rzeki zasilające | |
| Rzeki wypływające | |
| Rodzaj jeziora | |
Położenie na mapie Sudetów  | |
| 50°44′55″N 15°42′03″E/50,748611 15,700833
| |
Mały Staw (niem. Kleiner Teich) – jezioro polodowcowe w Sudetach Zachodnich, w paśmie Karkonoszy, na południowy zachód od Karpacza (województwo dolnośląskie, powiat karkonoski, gmina Karpacz).
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Mały Staw położony jest w środkowej części Karkonoszy (Sudety Zachodnie), u podnóża Równi pod Śnieżką (1400 m n.p.m.) i Smogorni (1489 m n.p.m.) w Kotle Małego Stawu[1].
Opis
[edytuj | edytuj kod]Mały Staw to górskie jezioro przepływowe, wypełniające dno kotła polodowcowego, położone na wysokości (1183 m n.p.m.)[1]. Ma głębokość do 7,3 m, długość linii brzegowej 756 m i zajmuje powierzchnię 2,881 ha[3]. Jeziorko charakteryzuje się czystą i przejrzystą wodą[1]. W cieplejszych miesiącach temperatura wody osiąga maksymalnie 14 °C. Przez znaczną część roku jeziorko pokryte jest lodem. Ubogą faunę reprezentuje wirek, który jest reliktem glacjalnym[1]. Żyje tu także traszka górska i pstrąg potokowy[3][4], a także melanistyczna odmiana ropuchy szarej[4]. Przez staw przepływa Łomnica, której źródła znajdują się na Równi pod Śnieżką[1].
Turystyka
[edytuj | edytuj kod]Brzegiem Małego Stawu przechodzą dwa szlaki turystyczne[5]:
– niebieski prowadzi z Karpacza Górnego na Śnieżkę,
– czerwony fragment Głównego Szlaku Sudeckiego prowadzi nad Małym Stawem zachodnią krawędzią Równi pod Śnieżką.
Nad stawem znajduje się schronisko „Samotnia”[1]. W miejscu obecnego schroniska w przeszłości stał budynek pasterski z XVII wieku.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 3: Karkonosze. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 127, 128. ISBN 83-7005-168-5.
- ↑ a b c Dubicki A. et al. Wody powierzchniowe Karkonoszy. W: Mierzejewski P. (red.), 2005: Karkonosze. Wyd. Uniwersytetu Wrocławskiego, strona 409.
- ↑ a b Raj A., 2008: Karkonoski Park Narodowy. Agencja Fotograficzno-Wydawnicza Mazury na zlecenie KPN, ISBN 83-86565-32-2.
- ↑ a b Rąpała R., 2008: Zwierzęta w Karkonoskim Parku Narodowym. Karkonoski Park Narodowy, Jelenia Góra.
- ↑ Mapa turystyczna. [dostęp 2018-05-02].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Raj A., 2008: Karkonoski Park Narodowy. Agencja Fotograficzno-Wydawnicza Mazury na zlecenie KPN, ISBN 83-86565-32-2.
- Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 3 Karkonosze, red. Marek Staffa, Wydawnictwo PTTK „Kraj”, Warszawa – Kraków 1993, ISBN 83-7005-168-5.
- Mapa turystyczna Karkonosze polskie i czeskie 1:25 000, Wydawnictwo „Plan”, Jelenia Góra, ISBN 83-88049-26-7.