Machina miotająca
Ten artykuł od 2016-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Machiny miotające (broń oblężnicza), były to urządzenia wykorzystywane w starożytności i średniowieczu do atakowania fortyfikacji nieprzyjaciela poprzez wyrzucanie pocisków za pomocą energii mechanicznej. Miały charakter artylerii przedogniowej, a używane były od IV wieku p.n.e. do końca XIV wieku zarówno podczas oblężeń twierdz, jak i w starciach polowych.
Konstrukcje te dzieliły się według sposobu rozpędzania pocisku na:
- machiny barobalistyczne – wykorzystujące energię potencjalną masy,
- neurobalistyczne – wykorzystujące energię potencjalną sprężystości.
Urządzenia barobalistyczne wykorzystywały dźwignię z przeciwwagą, aby wytworzyć siłę konieczną do wyrzucenia blisko 140-kilogramowego ciężaru na odległość prawie 280 metrów. Największe z nich miały przeciwwagę przekraczającą 10 ton.
Podstawowe machiny miotające: