Makary (Darski)

Makary

Michaił Darski
Biskup kamczacki, kurylski i błagowieszczeński
Kraj działania	Imperium Rosyjskie
Data urodzenia	1842
Data śmierci	7 września 1897
Biskup kamczacki, kurylski i błagowieszczeński
Okres sprawowania	1892–1897
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	27 lutego 1881
Diakonat	1868 (?)
Prezbiterat	1868 (?)
Chirotonia biskupia	9 października 1883

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	9 października 1883
Miejscowość	Irkuck
Miejsce	Sobór Ikony Matki Bożej „Znak”
Konsekrator	Beniamin (Błagonrawow)
Współkonsekratorzy	Melecjusz (Jakimow)
Współkonsekrowani biskupi Agatangel (Prieobrażenski) 10 września 1889

Makary, imię świeckie Michaił Fiodorowicz Darski (ur. 1842, zm. 26 sierpnia^?/7 września 1897) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Był synem kapłana prawosławnego służącego w eparchii tulskiej. Wykształcenie teologiczne uzyskał w seminarium duchownym w Tule (dyplom w 1864), zaś w 1868 ukończył Moskiewską Akademię Duchowną, tytuł kandydata nauk teologicznych uzyskał trzy lata później. Był już wtedy kapłanem. W latach 1868–1869 pracował jako katecheta w gimnazjum męskim w Irkucku, następnie pełnił różne funkcje w eparchii irkuckiej, m.in. uczył łaciny w gimnazjum męskim, katechezy w gimnazjum żeńskim. Od 1880 do 1881 pracował jako nadzorca niższej szkoły duchownej w Irkucku.

27 lutego 1881 złożył wieczyste śluby mnisze, zaś 7 sierpnia tego samego roku otrzymał godność archimandryty. Od tego samego roku był naczelnikiem misji prawosławnej w Irkucku, zajmującej się ewangelizacją rdzennych mieszkańców Syberii. Od 1882 zasiadał w konsystorzu eparchii irkuckiej (jako członek nadetatowy). Dwa lata później, 9 października 1883, przyjął w Irkucku chirotonię na biskupa kirieńskiego, wikariusza eparchii irkuckiej. Od sierpnia tego samego roku był także przełożonym monasteru Wniebowstąpienia Pańskiego w Irkucku.

W 1889 jego tytuł uległ zmianie na biskup selengiński. Od 1892 był ordynariuszem eparchii kamczackiej, kurylskiej i błagowieszczeńskiej. Cieszył się znacznym szacunkiem wiernych. W eparchii kamczackiej zainicjował wydawanie pierwszego prawosławnego pisma w regionie – „Kamczatskich jeparchijalnych wiedomosti”. Otworzył dwie nowe szkoły cerkiewno-parafialnej w Błagowieszczeńsku. Zmarł pięć lat po objęciu katedry wskutek przeziębienia, jakiego nabawił się podczas objazdu eparchii. Został pochowany w soborze katedralnym w Błagowieszczeńsku.