Malewicze (obwód homelski)

Malewicze
Малевічы
	; Nieistniejący dwór Żukowskich w 1892 roku
Państwo	Białoruś
Obwód	homelski
Rejon	żłobiński
Sielsowiet	Malewicze
Populacja (2009); • liczba ludności	; 728
	Położenie na mapie Białorusi Malewicze
	Położenie na mapie obwodu homelskiego Malewicze
	52°54′28,8″N 29°54′49,9″E/52,908000 29,913861
	Multimedia w Wikimedia Commons

Malewicze (błr. Малевічы, ros. Малевичи) – wieś na Białorusi, w rejonie żłobińskim obwodu homelskiego, około 9 km na zachód od Żłobina, siedziba sielsowietu.

Znajduje tu się przystanek kolejowy Malewicze, położony na linii Homel - Żłobin - Mińsk.

Historia

Od XVI wieku Malewicze należały do powiatu rzeczyckiego Rzeczypospolitej. Były dziedzictwem rodziny Żukowskich^[2]^[3].

Wieś szlachecka położona była w końcu XVIII wieku w powiecie rzeczyckim województwa mińskiego^[4].

W XIX wieku potwierdzały to spisy m.in. w 1816 i 1869 roku, w latach 80. XIX wieku wieś należała do Józefa Żukowskiego.

W 1792 roku wzniesiono tu cerkiew. W 1869 roku działały tu 2 karczmy i młyn wodny. W 1872 roku otworzono tu szkołę (która w 1889 roku miała 36 uczniów). Od listopada 1873 roku działała tu stacja kolei lipawsko-romneńskiej^[2]^[3]. Szkoła od 1911 roku miała własną bibliotekę.

Dynamika zmian liczby ludności mieszkającej w Malewiczach na przestrzeni ostatnich 130 lat pokazana jest na wykresie.

W wyniku II rozbioru Polski wieś znalazła się w 1793 roku w Imperium Rosyjskim. Po I wojnie światowej znalazła się w ZSRR, a od 1991 roku – na Białorusi.

Wieś od 1924 roku jest siedzibą sielsowietu. W 1929 roku zorganizowano tu kołchoz „Czerwony Partyzant”. Wieś została spalona w czasie II wojny światowej, we wrześniu 1943 roku przez Niemców. Działa tu sowchoz im. W.I. Kozłowa.

Dawne zabytki

W I połowie XIX wieku Żukowscy zbudowali duży dwór, drewniany, wzniesiony na wysokiej podmurówce, o jedenastoosiowej elewacji, na planie prostokąta. Przed środkową, piętrową, trzyosiową środkową częścią budynku był sześciokolumnowy portyk w wielkim porządku z balkonem i trójkątnym szczytem z półokrągłym oszklonym oknem. Wnętrze miało mieścić wiele stylowych mebli, obrazów i pamiątek rodzinnych zbieranych tu od co najmniej trzech pokoleń.

Z tyłu domu rozciągał się park widokowy^[2].

Obecnie po majątku nie ma śladu. Został on opisany w 1. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego^[2].

Przypisy

↑ Liczby ludności miejscowości obwodu homelskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
↑ ^a ^b ^c ^d RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 1: Województwa mińskie, mścisławskie, połockie, witebskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 102–103, ISBN 83-04-03713-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .
↑ ^a ^b Malewicze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 11 .
↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 103.

[spis1-1] Liczby ludności miejscowości obwodu homelskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).

[RA-2] RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 1: Województwa mińskie, mścisławskie, połockie, witebskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 102–103, ISBN 83-04-03713-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .

[S6-3] Malewicze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 11 .

[4] Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 103.

[1]

[2]

[3]

[4]