Mapa Zeno
Mapa Zeno – mapa Północnego Atlantyku opublikowana w 1558, będąca rzekomo kopią mapy z ok. 1380 roku. Wydawcą jej był Nicolo Zeno, potomek i imiennik jednego z braci Zeno – weneckich podróżników i odkrywców uważanych za autorów tej mapy.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Nicolo Zeno – potomek braci Zeno, twierdził, że odnalazł wśród rodzinnych zbiorów niepublikowaną wcześniej mapę nieznanych terytoriów. Według jego notatek opublikowanych w książce wraz z mapą i opisami lądów, sporządzona ona została podczas wyprawy przez Atlantyk dokonanej na zlecenie księcia Zichmni (?). Według niektórych interpretacji bracia mieliby dotrzeć aż do wybrzeży nieodkrytej wtedy jeszcze[1] Ameryki Północnej.
Ze względu na brak jakichkolwiek innych źródeł i wzmianek dotyczących księcia oraz samej wyprawy, i błędy kartograficzne wraz z ukazaniem dziesiątek nieistniejących wysp (jak np. mityczna Frisland – synonim Atlantydy) – większość naukowców bezsprzecznie uznała ten dokument za oszustwo
Mapa Zeno ukazuje Grenlandię częściowo uwolnioną od pokrywy lodowej. Francuski podróżnik Paul-Emile Victor w latach 50. XX wieku zwrócił uwagę, że przedstawia ona skaliste podłoże Grenlandii, odkryte przez niego podczas wcześniejszej ekspedycji w latach 1947-1951.
Obecnie twierdzi się, że mapa sporządzona została na podstawie prac z XVI wieku[2]
- Carta Marina Olausa Magnusa
- Caerte van Oostland Cornelisa Anthoniszoona
- mapach Północnego Atlantyku Claudiusa Clavusa
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Przez Krzysztofa Kolumba, bo Leif Eriksson dopłynął tam kilkaset lat wcześniej.
- ↑ Robert L.D. Cooper (red.): The Voyages of the Venetian Brothers Nicolo & Antonion Zeno to the Northern Seas in the XIVth Century. Masonic Publishing Co., 2004, ISBN 0-9544268-2-7