Marcel Damphousse

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marcel Damphousse
Herb duchownego Ut vitam habeant
Aby mieli życie
Kraj działania

Kanada

Data i miejsce urodzenia

19 marca 1963
Saint Joseph

Arcybiskup metropolita Ottawy-Cornwall
Okres sprawowania

od 2020

Arcybiskup koadiutor Ottawy-Cornwall
Okres sprawowania

2020

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

28 czerwca 1991

Nominacja biskupia

28 czerwca 2012

Sakra biskupia

2 września 2012

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

2 września 2012

Konsekrator

Brendan O’Brien

Współkonsekratorzy

Albert LeGatt
Paul-André Durocher

Marcel Damphousse (ur. 19 marca 1963 w Saint Joseph) – kanadyjski duchowny katolicki, arcybiskup koadiutor Ottawy-Cornwall w 2020, arcybiskup metropolita Ottawy-Cornwall od 2020.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Święcenia kapłańskie otrzymał 28 czerwca 1991 i został inkardynowany do archidiecezji Saint-Boniface. Pracował głównie jako duszpasterz parafialny, zaś w latach 2003-2008 był dyrektorem wydziału kurialnego ds. powołań[1].

28 czerwca 2012 papież Benedykt XVI mianował go ordynariuszem diecezji Alexandria-Cornwall[1]. Sakry biskupiej udzielił mu 2 września 2012 arcybiskup Kingston - Brendan O’Brien.

12 listopada 2015 papież Franciszek mianował go biskupem diecezji Sault Sainte Marie[2].

6 maja 2020 został mianowany arcybiskupem koadiutorem Ottawy-Cornwall[3]. 4 grudnia 2020, po przyjęciu przez papieża rezygnacji arcybiskupa Terrence Prendergastr’a, objął urząd arcybiskupa metropolity Ottawy[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b NOMINA DEL VESCOVO DI ALEXANDRIA-CORNWALL (CANADA). vatican.va, 2012-06-28. [dostęp 2021-08-14]. (wł.).
  2. Rinuncia del Vescovo di Sault Sainte Marie (Canada) e nomina del successore. vatican.va, 2015-11-12. [dostęp 2021-08-13]. (wł.).
  3. Fusione dell’Arcidiocesi di Ottawa e della Diocesi di Alexandria-Cornwall (Canada) e nomina dell’Arcivescovo e del Coadiutore della nuova circoscrizione ecclesiastica di Ottawa-Cornwall. vatican.va, 2020-05-06. [dostęp 2020-05-06]. (wł.).
  4. Rinuence e nomine. s. vaticanpress.va. [dostęp 2020-12-04]. (wł.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]