Marco Airosa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marco Airosa
Pełne imię i nazwisko

Marco Ibraim de Sousa Airosa

Data i miejsce urodzenia

6 sierpnia 1984
Luanda

Wzrost

178 cm

Pozycja

obrońca

Informacje klubowe
Klub

Recreativo Libolo

Kariera juniorska
Lata Klub
1994–2003 Pescadores FC
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2003–2004 Pescadores FC
2004–2005 FC Alverca 25 (0)
2005–2006 FC Barreirense 27 (0)
2006–2007 SC Olhanense 18 (0)
2007–2008 CD Fátima 19 (2)
2009–2014 CD Nacional 1 (0)
2010–2011 CD Aves (wyp.) 20 (0)
2011–2014 AEL Limassol (wyp.) 65 (0)
2014–2018 AEL Limassol 77 (0)
2018– Recreativo Libolo 5 (1)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2006–2013  Angola 27 (0)
  1. Aktualne na: 30 stycznia 2019. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Marco Airosa, właśc. Marco Ibraim de Sousa Airosa (ur. 6 sierpnia 1984 w Luandzie) – piłkarz angolski grający na pozycji prawego obrońcy.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Airosa urodził się w Luandzie, ale piłkarską karierę rozpoczął już w Portugalii, do której wyemigrował jako nastolatek. Jego pierwszym klubem był Pescadores FC, występujący w piątej lidze kraju w regionie Setúbal. W 2004 roku przeniósł się do drugoligowej Alverki, gdzie występował przez rok. W 2005 roku trafił do FC Barreirense, z którym spadł z drugiej do trzeciej ligi. W 2006 roku został sprzedany do União Leiria, jednak na sezon 2006/2007 wypożyczono go do SC Olhanense. Od lata 2007 do 2008 występował w beniaminku Liga de Honra, CD Fátima. Następnie przeszedł do pierwszoligowego Nacionalu Funchal. W sezonie 2010/2011 był wypożyczony do CD Aves. Latem 2011 przeszedł do AEL Limassol.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Angoli Airosa zadebiutował 1 marca 2006 roku w przegranym 0:1 towarzyskim meczu z Koreą Południową. W tym samym roku został powołany przez selekcjonera Gonçalvesa do kadry na Mistrzostwa Świata w Niemczech, jednak nie zagrał tam w żadnym spotkaniu. W 2008 roku znalazł się w drużynie na Puchar Narodów Afryki 2008, w 2012 roku na Puchar Narodów Afryki 2012, a w 2013 roku na Puchar Narodów Afryki 2013.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]