Przejdź do zawartości

Margaretha Sigfridsson

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Margaretha Sigfridsson
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 stycznia 1976,
Sveg

Obywatelstwo

Szwecja

Wzrost

169[1] cm

Informacje klubowe
Klub

Skellefteå Curlingklubb

Dorobek medalowy
Zimowe igrzyska olimpijskie
Srebro
Soczi 2014
Mistrzostwa świata
Srebro
Bismarck 2002
Srebro
Gangneung 2009
Srebro
Lethbridge 2012
Srebro
Ryga 2013
Mistrzostwa świata juniorów
Srebro
Karuizawa 1997
Mistrzostwa Europy
Złoto
Champéry 2010
Srebro
Moskwa 2011
Brąz
Karlstad 2012
Złoto
Stavanger 2013

Margaretha Sigfridsson (ur. 28 stycznia 1976 w Sveg[1]) – szwedzka curlerka, srebrna medalistka Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2014, mistrzyni Europy z 2010 i 2013, wicemistrzyni świata z lat 2002, 2009, 2012 i 2013. Obecnie jest skipem zespołu AllTele grającym jako otwierająca, reprezentuje Skellefteå Curlingklubb.

Sigfridsson jako kapitan zespołu ze Svegs Curlingklubb wygrała mistrzostwa Szwecji juniorek 1997[2] i wystąpiła na Mistrzostwach Świata Juniorów. Zespół pod jej przewodnictwem awansował do fazy play-off, w półfinale pokonał Amerykanki (Risa O’Connell), jednak w finale nie podołał Szkotkom (Julia Ewart)[3].

Pod koniec wieku juniorskiego Margaretha startowała bez większych sukcesów w rywalizacji kobiet. Jej pierwszym większym sukcesem było dotarcie do finału Elitserien w sezonie 1998/1999, w którym przegrała 5:7 na korzyść Elisabet Gustafson[4]. Rok później uplasowała się na 3. miejscu w mistrzostwach kraju. W 2002 zespół z Sveg zrewanżował się w finale rozgrywek ligowych pokonując Gustafson 5:4[5]. W rezultacie Sigfridsson wyjechała na Mistrzostwa Świata 2002, gdzie doprowadziła reprezentację do fazy finałowej. Szwedki pokonały w meczu półfinałowym Norweżki (Dordi Nordby), w ostatnim meczu przegrały jednak 5:6 przeciwko Szkotkom (Jackie Lockhart)[6].

Srebrne medalistki sezon później nie zdołały stanąć na najwyższym stopniu podium na arenie krajowej. Zarówno w Elitserien jak i mistrzostwach kraju zajęły 2. miejsce przegrywając w finałach z zespołem Anette Norberg[7]. W latach następnych ekipa Sigfridsson była w krajowej ścisłej czołówce, lecz nie zdołała zająć pierwszego miejsca.

W 2006 Sigfridsson dołączyła do zespołu Stiny Viktorsson i objęła pozycję otwierającej oraz funkcję wiceskipa. Po dwóch latach drużyna ze Skellefteå Curlingklubb triumfowała w Elitserien. Na Mistrzostwach Świata 2008 Szwedki wygrały 6 spotkań na 11 i zostały sklasyfikowane na 6. pozycji[8]. W 2009 zespół Viktorsson był blisko ponownego zdobycia 1. miejsca w lidze, dotarł do finału, gdzie przegrał 5:1 z Anette Norberg[9]. Pomimo przegranej Margaretha Sigfridsson wystąpiła na MŚ 2009, zastąpiła na pierwszej pozycji Annę Svärd. Szwecja zakwalifikowała się do rundy końcowej, na drodze do finału pokonała Kanadę (Jennifer Jones) i Danię (Angelina Jensen). W ostatnim meczu Margaretha zdobyła swój drugi srebrny medal mistrzostw świata, lepsze wynikiem 6:8 okazały się Chinki (Wang Bingyu)[10].

W 2010 po raz pierwszy Sigfridsson wygrała mistrzostwa Szwecji[11], co pozwoliło jej reprezentować kraj podczas Mistrzostw Europy 2010. Zespół z czwartego miejsca w Round Robin awansował do fazy play-off, w meczu 3/4 pokonał Szwajcarię (Mirjam Ott). W półfinale reprezentacja Szwecji okazała się lepsza od Rosjanek (Ludmiła Priwiwkowa), ostatecznie zdobyła złote medale wygrywając 8:6 nad Szkocją (Eve Muirhead)[12]. W tym sezonie drużyna ze Skellefteå ponownie przegrała finał ligowy przeciwko Anette Norberg.

Po zakończeniu sezonu 2010/2011 Stina Viktorsson ogłosiła swoje odejście z zespołu, w wyniku tej decyzji Sigfridsson objęła funkcję kapitana. Do zespołu dołączyła natomiast Maria Prytz[13]. W nowym składzie zespół wystąpił na Mistrzostwach Europy 2011, w fazie grupowej była to jedyna niepokonana ekipa. W play-offach Szwedki wysoko pokonały Dunki (Lene Nielsen) 12:6 i w finale, jak rok wcześniej zmierzyły się ze Szkotkami (Eve Muirhead). Na początku finału drużyna z Skellefteå miała problemy z czytaniem lodu i skutecznością wykonywania zagrań, przeciwniczki wykorzystały to przejmując 4 partie i obejmując prowadzenie 7:0. Szwedki zdobyły srebrne medale, poddały się po 8. endzie przy wyniku 2:8[14].

W 2012 zespół Sigfridsson wystąpił na MŚ. Szwedki wygrały fazę grupową, w meczu Page play-off pokonały wynikiem 7:6 Szwajcarki (Mirjam Ott). W finale ponownie spotkały się te drużyny, tym razem takim samym rezultatem lepsze okazały się być reprezentantki Szwajcarii[15]. W grudniu Margaretha była gospodynią Mistrzostw Europy. Jej ekipa wygrała rundę każdy z każdym. W późniejszych decydujących meczach wygrywały przeciwniczki, Szkotki (Eve Muirhead) w meczu play-off i Rosjanki (Anna Sidorowa) w półfinale. Szwedki w meczu o 3. miejsce znacząco (9:3) pokonały Dunki (Lene Nielsen)[16].

Podczas Mistrzostw Świata 2013 Margaretha Sigfridsson po raz czwarty w swojej karierze występowała w finale. Jednakże i tym razem nie udało się jej wywalczyć tytułu mistrzyni globu. W ryskim turnieju zdobyła srebrne medale ulegając 5:6 Szkocji (Eve Muirhead), dzień wcześniej reprezentacje te zmierzyły się w górnym meczu Page play-off i lepsze były zawodniczki ze Skellefteå[17]. Szwedki drużynie Eve Muirhead zrewanżowały się pod koniec roku w Mistrzostwach Europy 2013. Drużyna Sigfridsson po pokonaniu Dunek (Lene Nielsen) i Szwajcarek (Mirjam Ott) awansowała do finału, w którym pokonując wynikiem 10:5 Szkotki zdobyła złote medale[18].

W 2014 Margaretha Sigfridsson zadebiutowała na zimowych igrzyskach olimpijskich. Reprezentacja Szwecji Round Robin turnieju w Soczi zakończyła z bilansem 7 zwycięstw i 2 przegranych. Pozwoliło to Szwedkom na awans do półfinału z drugiego miejsca, w którym pokonały 7:5 Szwajcarki (Mirjam Ott). Ostatecznie uplasowały się na 2. miejscu ulegając w finale Kanadyjkom (Jennifer Jones) 3:6[19].

Wielki Szlem

[edytuj | edytuj kod]


Turniej[20] 2010/2011 2011/2012 2012/2013 2013/2014 2014/2015
Autumn Gold x A A A A
Manitoba Lotteries A x x x QF*
Colonial Square SF* A* A A A
Masters A* A* A QF F
Canadian Open —
Players’ Championships x A F SF
Legenda
— = turniej nie odbył się
A = nie uczestniczyła
x = nie zakwalifikowała się do fazy finałowej
QF = ćwierćfinał
SF = półfinał
F = finał
W = zwycięstwo
* = turniej niezaliczany do cyklu Wielkiego Szlema

Nierozgrywane

[edytuj | edytuj kod]
Turniej[20] 2010/2011
Sobeys Slam A

Drużyna

[edytuj | edytuj kod]
Czwarta Trzecia Druga Otwierająca
2011/2015 Maria Prytz Christina Bertrup Maria Wennerström Margaretha Sigfridsson
2008/2011 Stina Viktorsson
2007/2008 Maria Prytz
2005/2006 Margaretha Sigfridsson Margaretha Dryburgh Ulrika Bergman
2004/2005 Margaretha Dryburgh Maria Prytz
2003/2004 Maria Prytz Margaretha Sigfridsson Margaretha Dryburgh Matilda Mattsson
2002/2003 Margaretha Sigfridsson Maria Engholm Annette Jörnlind
2001/2002 Maria Engholm Margaretha Sigfridsson Anna-Kari Lindholm
1999/2000 Margaretha Sigfridsson Maria Engholm Helen Edlund Mari-Louise Persson
1997/1998 Anna-Kari Lindholm
Mikst Czwarty/-a Trzeci/-a Drugi/-a Otwierający/-a
2008/2009 Andreas Prytz Stina Viktorsson Magnus Nilsson Margaretha Sigfridsson

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Profil na curlit.com. [dostęp 2011-08-27]. (ang.).
  2. ↑ Svenska Curlingförbundet: SM Juniorer Flickor. [dostęp 2011-08-27]. (szw.).
  3. ↑ MŚJ 1997 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  4. ↑ Svenska Curlingförbundet: Elitserien Damer 1998−1999. [dostęp 2011-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-21)]. (szw.).
  5. ↑ Svenska Curlingförbundet: Elitserien Damer 2001 – 2002. [dostęp 2011-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-21)]. (szw.).
  6. ↑ MŚ 2002 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  7. ↑ Svenska Curlingförbundet: SM 2002 – 2003. [dostęp 2011-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-10-26)]. (szw.).
  8. ↑ MŚ 2008 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  9. ↑ cuponline.nu: Elitserien & Div 1 2008–2009. [dostęp 2011-08-27]. (ang.).
  10. ↑ MŚ 2009 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  11. ↑ Svenska Curlingförbundet: SM Lag Damer. [dostęp 2011-08-27]. (szw.).
  12. ↑ ME 2010 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  13. ↑ Fulltaliga igen!. [dostęp 2011-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-28)]. (szw.).
  14. ↑ ME 2011 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  15. ↑ MŚ 2012 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  16. ↑ ME 2012 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  17. ↑ MŚ 2013 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  18. ↑ ME 2013 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  19. ↑ ZIO 2014 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  20. ↑ a b World Curling Tour: Margaretha Sigfridsson - Events. [dostęp 2011-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-27)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Margaretha_Sigfridsson&oldid=70843099”