Maria Drobniewska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maria Drobniewska
Zawód, zajęcie

nauczycielka, działaczka oświatowa i kobieca

Partia

Liga Narodowa

Maria Drobniewska – nauczycielka, działaczka oświatowa i kobieca.

Życie[edytuj | edytuj kod]

Nauczycielka, przed 1914 prowadziła pensję w Warszawie. Jednocześnie prowadziła wraz z Klotyldą Lewandowską komplety dla kobiet, Członkini Ligi Narodowej. Podczas rewolucji 1905–1907 jedna z czołowych działaczek Związku Unarodowienia Szkół[1] – członkini jego Zarządu i autorka odezw. Organizatorka tajnych kompletów dla uczniów[2]. Uczestniczyła także w pracach Polskiej Macierzy Szkolnej. Z Ligi Narodowej wystąpiła razem z „Secesją” w 1911 roku[3]. Od 1913 współzałożycielka, a następnie działaczka Ligi Kobiet Pogotowia Wojennego w Warszawie. Od 14 września 1915 członkini Rady LK PW w Warszawie. Po zjeździe piotrkowskim Ligi w 1916, od jesieni członkini koła „A” grupującego zwolenniczki Departamentu Wojskowego NKN[4]. Po wznowieniu działalności przez Polską Macierz Szkolną była działaczką tego stowarzyszenia. Od 1928 była także członkinią Związku Pracy Obywatelskiej Kobiet. W latach trzydziestych członkini zarządu Koła PMS im. Zofii Bukowieckiej w Warszawie, organizowała m.in. konkursy literackie dla dzieci[5].

Prace[edytuj | edytuj kod]

  • Maria Drobniewska, Co rodzice własnym dzieciom dać powinni. Warszawa 1914

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Hanna Markiewiczowa, Geneza, organizacja i działalność Polskiej Macierzy Szkolnej w latach 1905–1907, w: Szkolnictwo, opieka i wychowanie w Królestwie Polskim od jego ustanowienia do odzyskania przez Polskę niepodległości 1815–1918, pod red. Hanny Markiewiczowej i Iwony Czarneckiej, Warszawa 2016, s. 68
  2. Helena Ceysingerówna, Liga Narodowa i Związek Unarodowienia Szkół w walce o szkołę polską, w: Nasza walka o szkołę polską 1901–1917, opracowania, wspomnienia, dokumenty, t. 2 Warszawa 1934, s. 17, 23, 36
  3. Relacja Stanisława Bukowieckiego o Lidze Narodowej w: Liga Narodowa (1893–1928), Wybór relacji, wybór, wstęp i opracowanie: Tomasz Sikorski, Adam Wątor, Warszawa 2015, s. 127
  4. Joanna Dufrat, Kobiety w kręgu lewicy niepodległościowej. Od Ligi Kobiet Pogotowia Wojennego do Ochotniczej Legii Kobiet (1908–1918/1919), Toruń 2001, s. 32, 36, 82,194, 197, ISBN 83-7174-980-5
  5. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego”, nr 3 z 30 maja 1936, Poz. 79, s. 68