Przejdź do zawartości

Marian Robełek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marian Robełek
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

18 kwietnia 1943
Wolica

Przebieg służby
Lata służby

1963–1999

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Jednostki

m.in. Sztab Generalny Wojska Polskiego

Stanowiska

Zastępca Szefa Sztabu Generalnego WP

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Marian Robełek (ur. 18 kwietnia 1943 w Wolicy) – żołnierz SZ PRL i SZ RP, generał dywizji.

Służba w wojsku

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1963–1966 był podchorążym Oficerskiej Szkoły Wojsk Pancernych w Poznaniu. Po ukończeniu szkoły został dowódcą plutonu czołgów średnich w 13 Pułku Czołgów w Opolu, później dowódcą kompanii. W latach 1970–1971 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego WP w Rembertowie, po czym został zastępcą dowódcy 10 Pułku Czołgów ds. liniowych w Opolu.

1975–1977 zastępca dowódcy tego pułku, 1977–1979 dowódca 2 Pułku Czołgów w Opolu, a 1979–1980 szef sztabu – zastępca dowódcy 5 Dywizji Pancernej w Gubinie. Od 1980 do 1982 studiował w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. Klimenta Woroszyłowa w Moskwie, następnie zastępca szefa oddziału, a potem zastępca szefa Zarządu Operacyjnego Sztabu Generalnego WP w Warszawie. W latach 1984–1986 dowodził 20 Dywizją Pancerną w Szczecinku, później wrócił na poprzednie stanowisko. Jesienią 1988 mianowany generałem brygady; nominację wręczył mu w Belwederze gen. Wojciech Jaruzelski.

1989–1990 szef Zarządu I Sztabu Generalnego WP, 1990–1992 p.o. zastępcy szefa Sztabu Generalnego WP ds. operacyjnych. 11 listopada 1993 mianowany generałem dywizji przez Prezydenta RP Lecha Wałęsę. 1996–1998 Zastępca Szefa Sztabu Generalnego WP, w 1999 zakończył służbę wojskową. Od 2000 doradca Ministra Obrony Narodowej. Współtwórca programu integracji SZ RP z Organizacją Traktatu Północnoatlantyckiego.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. 5 października 1998 „za wybitne zasługi w umacnianiu suwerenności i obronności Rzeczypospolitej Polskiej” M.P. z 1998 r. nr 43, poz. 608

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 t. III: M-S, Toruń 2010, s. 296297.