Przejdź do zawartości

Marin Sirdani

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marin Sirdani
Kraj działania

Albania

Data i miejsce urodzenia

17 stycznia 1885
Gusinje

Data i miejsce śmierci

14 lutego 1962
Szkodra

Wyznanie

rzymski katolicyzm

Marin Sirdani (ur. 17 stycznia 1885 w Gusinju, zm. 14 lutego 1962 w Szkodrze) – albański franciszkanin, duchowny i teolog katolicki, nauczyciel oraz publicysta; jeden z najwybitniejszych albańskich etnografów[1], w swoich pracach opisywał między innymi życie Skanderbega[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Kształcił się w kolegium franciszkańskim w Szkodrze, następnie wstąpił do zakonu franciszkańskiego oraz podjął studia teologiczne i filozoficzne na Uniwersytecie w Grazu[3][1] lub na Uniwersytecie Wiedeńskim[4][5]; studia ukończył w 1909 roku[6]. Wrócił na teren Albanii, gdzie przyjął święcenia kapłańskie oraz pełnił posługę kapłańską, następnie pracował jako nauczyciel w Troshanie[4]. Po I wojnie światowej nauczał historii[7] oraz religii katolickiej[3] w szkoderskiej szkole Illyricum[5], której był dyrektorem[4][1] w latach 1932–1938[8].

Podczas II wojny światowej publikował materiały etnograficzne i folklorystyczne dla czasopism Hylli i Dritës oraz Leka[3][4][5]. Po przejęciu przez Mehmeta Shehu stanowiska premiera Albanii w 1954 roku, wydano nakaz aresztowania Marina Sirdaniego[5] z powodu przynależności do zakonu franciszkańskiego oraz pełnienia posługi kapłańskiej[4][5]. Miał być początkowo skazany na roboty przymusowe, jednak karę zamieniono na 2 lata pozbawienia wolności[4][5]. Po odbyciu wyroku miał negocjować z władzami w kwestii statusu Kościoła katolickiego w Albanii, jednak z powodu wyrażenia sprzeciwu ponownie trafił do więzienia, z którego został zwolniony pod koniec 1959 lub na początku 1960 roku[1].

Zmarł 14 lutego 1962 roku w Szkodrze z powodu gruźlicy[1].

  • Për historinë kombëtare[3][4][9]
  • Vepra kombëtare e Françeskanëve[4]
  • Legjenda e Gjergj Kastriotit (1925)[5][1]
  • Skenderbegu mbas gojëdhanash (1926)[4][9]
  • Zêmbra e Skanderbegut (1931)[2]
  • Kërkim mí vorrin e Skanderbegut (1932)[2]
  • Nji rival i Skanderbegut (1932)[2]
  • Në shka fajiset Skanderbegu (1935)[2]
  • Vepra atdhetare e Françeskanvet në Shqipëri (1940)[3]
  • Shqipnia e Shqiptarëve (1941)[3][5][9]
  • Historija e provincës françeskane në Shqipëri (1942)[4][5]

Kilka tysięcy stron jego rękopisu została spalona przez funkcjonariuszy Sigurimi[5][1][9], a według Zefa Pllumiego, 5 lub 6 prac Sirdaniego było niewydanych[4].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Syn Dakë[1] i Marii Smajli[10]; matka zmarła we wczesnym dzieciństwie Marina[11][12]. Miał młodszego brata Aleksandra[11][12][9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i Daniel Gàzulli: Daniel Gàzulli: Vëllaznit Sirdani. kosova.albemigrant.com, 2010-10-07. [dostęp 2010-12-02]. (alb.).
  2. a b c d e Marlekaj 2018 ↓, s. 133.
  3. a b c d e f g h Doka 2014 ↓, s. 58.
  4. a b c d e f g h i j k l m n Atë Marin Sirdani, françeskan e studiues i historisë, në përvjetorin e vdekjes. archivioradiovaticana.va, 2016-02-14. (alb.).
  5. a b c d e f g h i j k l m n Vëllaznit Sirdani -V-. rrezore.com, 2010-12-10. (alb.).
  6. Kurti 2003 ↓, s. 46.
  7. Kurti 2003 ↓, s. 233.
  8. Kurti 2003 ↓, s. 189.
  9. a b c d e Kolec Topalli: Kolec Topalli: Communist Persecution in Albanian Studies. albanianhistory.net, 2010. (ang.).
  10. Kurti 2003 ↓, s. 130.
  11. a b Ulqini 1999 ↓, s. 74.
  12. a b Pllumi 2009 ↓, s. 297.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]