Maska Agamemnona
| |
| Rodzaj | |
|---|---|
| Data powstania |
ok. XVI w. p.n.e. |
| Wymiary |
17 × 25 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
Maska Agamemnona – złota maska pośmiertna z późnej epoki brązu (ok. XVI w. p.n.e.), odnaleziona przez niemieckiego archeologa amatora Heinricha Schliemanna (1822–1890) w jednym z grobów na terenie starożytnych Myken. Maska była błędnie utożsamiana z maską Agamemnona – mitycznego króla Argolidy i dowódcy wojsk greckich w wojnie trojańskiej – stąd jej nazwa.
Obecnie (2019) artefakt znajduje się w zbiorach Narodowego Muzeum Archeologicznego w Atenach.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Maska została odkryta w 1876 roku przez niemieckiego archeologa amatora Heinricha Schliemanna (1822–1890), pracującego dla Archeologicznego Towarzystwa Aten, które prowadziło prace badawcze na terenie starożytnych Myken[1]. Maska była jedną z pięciu złotych masek pośmiertnych odnalezionych w grobach okręgu A, które prawdopodobnie były maskami władców[2]. Maska została odkryta w południowej części grobowca szybowego V[3].
W telegramie o odkryciu Schliemann miał napisać: „Spojrzałem w twarz Agamemnona”[a][b]. Maska była błędnie utożsamiana z maską Agamemnona – mitycznego króla Argolidy i dowódcy wojsk greckich w wojnie trojańskiej – stąd jej nazwa[1].
W drugiej połowie XX wieku autentyczność maski Agamemnona była kwestionowana – obiekt znacznie różniący się od innych znalezionych masek nie był poddany specjalistycznym badaniom[1]. Najnowsze badania potwierdziły jego autentyczność[1], lecz datują go na ok. XVI wiek p.n.e.[2], okres wcześniejszy niż czasy wojny trojańskiej[5].
Obecnie (2019) artefakt (o oznaczeniu NM 624) znajduje się w zbiorach Narodowego Muzeum Archeologicznego w Atenach[2]. Maska nazywana jest czasem Moną Lisą prehistorii[6].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Jest to wykonany ze złotej blachy wizerunek mężczyzny z brodą i wąsami. Gruba blacha została najpierw ukształtowana poprzez uderzanie młotkiem, a następnie wytłoczono na niej detale twarzy zmarłego[2].
Przedstawione rysy twarzy oddają indywidualny charakter zmarłego: wydłużoną twarz, szerokie czoło, długi nos i zaciśnięte usta[2]. Brwi, wąsy i broda zaznaczone są równoległymi liniami[2]. Dwa otwory w pobliżu uszu służyły do umocowania maski na twarzy zmarłego przy pomocy sznurków[2].
Maska ma 17 cm wysokości i 25 cm szerokości, waży 168,5 g[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Harrington ↓.
- ↑ a b c d e f g h Ministry of Culture and Sports ↓.
- ↑ a b Dickinson 2005 ↓.
- ↑ Schofield 2007 ↓, s. 43.
- ↑ Spathari 2001 ↓, s. 78.
- ↑ Gere 2011 ↓, s. 1.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Olivier Dickinson. The Face of 'Agamemnon'. „Hesperia”. 74, s. 299–308, 2005. (ang.).
- Cathy Gere: The Tomb of Agamemnon: Mycenae and the Search for a Hero. Profile Books, 2011. ISBN 978-1-84765-376-5. [dostęp 2019-05-20]. (ang.).
- Spencer P.M. Harrington. Behind the Mask of Agamemnon. „Archaeology Magazine”. 4 (52), July/August 1999. Archaeological Institute of America. (ang.).
- National Archaeological Museum – The Mycenaean Collection – Mask of 'Agamemnon'. [w:] Ministry of Culture and Sports [on-line]. [dostęp 2019-05-20]. (ang.).
- Louise Schofield: The Mycenaeans. Getty Publications, 2007. ISBN 978-0-89236-867-9. [dostęp 2019-05-20].
- Elsie Spathari: Mycenae: a Guide to the History and Archeology. Athens: HESPEROS editions, 2001. ISBN 960-81-03-05-03.