Mastodonty (Tetmajer)
Mastodonty – sonet Kazimierza Przerwy-Tetmajera[1][2][3], ogłoszony w tomie Poezje. Seria trzecia, wydanym w 1898. Utwór rymuje się abba abba cdd eec i jest napisany trzynastozgłoskowcem ze średniówką po sylabie siódmej. Tytułowe mastodonty to wymarłe zwierzęta spokrewnione z dzisiejszymi słoniami.
- Burza drzew! Pniów przepaście, ocean konarów,
- Huragan życia, wulkan wzrostu i rozwoju,
- Kaskady złotych liści, fontanny powoju,
- Huk kwiatów pękających od słońca pożarów.
- Cicho — wtem wielkie płazy dźwignęły z moczarów
- Potworne łby, złociste od złotych much roju;
- Jeleń, co z krysztalnego zbiegł napić się zdroju,
- Stanął, nastawił uszy i pomknął przez parów.
- Głuchy grzmot wybiegł z lasu dalekich zakątów,
- Zadrżały drzewa, jako przed nadejściem tuczy —
- Grzmot rośnie, cała ziemia dygota i huczy:
- Błysnęło — to kły białe — — na kształt morskiej fali,
- Co się wzburzona naprzód bez pamięci wali,
- Wybiegło z głębi puszczy stado mastodontów.
Sonet Tetmajera powstał pod wpływem parnasizmu, a zwłaszcza liryki Joségo-Maríi de Heredii[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kazimierz Przerwa-Tetmajer. culture.pl. [dostęp 2017-04-01]. (pol.).
- ↑ Kazimierz Przerwa-Tetmajer (1865-1940). dzieje.pl. [dostęp 2017-04-01]. (pol.).
- ↑ Tetmajer Kazimierz, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2017-04-01].
- ↑ Parnasizm. eduteka.pl. [dostęp 2017-04-03]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kazimierz Przerwa-Tetmajer: Poezye. Archive.org, 1900. [dostęp 2017-04-01]. (pol.).
- Kazimierz Tetmajer: Poezje wybrane. Wyboru dokonał i wstępem opatrzył Jan Zygmunt Jakubowski. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1969.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Kazimierz Przerwa-Tetmajer: Mastodonty. literat.ug.edu.pl. [dostęp 2017-04-03]. (pol.).
- Kazimierz Przerwa-Tetmajer: Mastodonty. wolnelektury.pl. [dostęp 2017-04-03]. (pol.).