Max Wozniak
 Wozniak w 1956 | |||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
22 września 1926 | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data śmierci |
7 lipca 2023 | ||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Max Wozniak, także Max Wosniak (22 września 1926 w Kolonii, zm. 7 lipca 2023[1][2]) – polsko-niemiecki piłkarz występujący na pozycji bramkarza, trener piłkarski, selekcjoner reprezentacji Stanów Zjednoczonych.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie żydowskiej[3]; jego ojciec był Polakiem, który wyemigrował do Niemiec. Max Wozniak spędził dzieciństwo w Kolonii, tam też uczęszczał do żydowskiej szkoły, w której ukończył siódmą klasę, a od 1935 roku grał jako junior w Hakoahu Köln. Ze względu na politykę nazistowską w 1939 roku został wraz z rodziną deportowany do Polski jako kraju pochodzenia ojca[4]. Podczas II wojny światowej rodzina Wozniaków zdecydowała się na przeprowadzkę do ZSRR, gdzie osiedlili się w Magnitogorsku. Tam Max Wozniak uczył się w szkole, a od kwietnia 1942 roku pracował w fabryce wojskowej. W 1946 roku Wozniakowie wrócili do Polski, gdzie Max podjął pracę w kopalni węgla, a później w wydziale księgowości tej kopalni[5]. W 1946 roku rozpoczął karierę piłkarską, grając jako bramkarz w Victorii Świebodzice[3]. W 1952 roku został zawodnikiem Górnika Wałbrzych[6]. W trakcie gry dla tego klubu wystąpił w nieoficjalnym meczu reprezentacji Dolnego Śląska przeciwko Polsce (22 sierpnia 1956, 0:1)[7]. W 1957 roku wyemigrował do Izraela, gdzie do 1959 roku był zawodnikiem Hapoelu Kefar Sawa[6].
W 1961 roku uzyskał w Niemczech licencję trenerską[5]. Początkowo prowadził kluby niemieckie, a także Maccabi Herclijja. W 1965 roku wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. W 1967 roku był szkoleniowcem Los Angeles Toros, występującego w National Professional Soccer League. W 1970 roku wraz z drużyną UCLA wygrał Greater Los Angeles Soccer League. W 1972 roku został trenerem Maccabee Los Angeles, z którym rok później wygrał National Challenge Cup, a w 1974 roku triumfował w Greater Los Angeles Soccer League[4].
W 1973 roku został selekcjonerem reprezentacji Stanów Zjednoczonych, którą poprowadził w dwóch oficjalnych meczach towarzyskich: przeciwko Bermudom (17 marca, 0:4) i Polsce (20 marca, 0:4). Następnie prowadzona przez niego reprezentacja odbyła serię nieoficjalnych meczów w Europie, nie wygrywając żadnego (1:2 z Polską B, 1:5 z Niemcami B, 0:6 z Belgią B, 0:7 z SS Lazio i 1:1 z US Massese)[8]. Po serii nieudanych spotkań Wozniak został zwolniony, a jego następcą został Gene Chyzowych[3]. W latach 1975–1976 Wozniak pracował jako trener Blue Star Torrance SC, zdobywając z tym klubem mistrzostwo ligi. W latach 1977–1978 był trenerem Los Angeles Skyhawks[4].
Był żonaty od 1969 roku. Został wcielony do Southern California Jewish Sport Hall of Fame (1993) oraz USA Jewish Sport Hall of Fame[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Max Susan Wozniak]
- ↑ (L.A.) Max Wozniak, 96, Died in a Hospital
- ↑ a b c W służbie obcej federacji – polscy selekcjonerzy za granicą [online], Retro Futbol, 6 września 2019 [dostęp 2023-03-06].
- ↑ a b c MAX WOZNIAK [online], So Cal Jewish Sports Hall of Fame [dostęp 2023-03-06] [zarchiwizowane z adresu 2022-05-21].
- ↑ a b c Jeanette Shelburne, How We Made Something Out of Nothing: Life Stories and Lessons From Our Generation to Yours, Los Angeles: Los Angeles Unified School District, 2010, s. 179 [zarchiwizowane z adresu 2013-10-19].
- ↑ a b Max Wozniak w bazie PlayMakerStats (ang. • fr. • hiszp. • niem. • port. • wł.)
- ↑ 1956-8-22 Reprezentacja Dolnego Śląska - Polska 0-1 [online], Polska Piłka Nożna, 5 listopada 2020 [dostęp 2023-03-06].
- ↑ Steve Holroyd, The Year in American Soccer - 1973 [online], Sovernet, 8 lutego 2005 [dostęp 2023-03-06] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-26].
|
