Mechanizmy związane z zaburzeniami granicznymi
Mechanizmy związane z zaburzeniami granicznymi – w Gestalt to mechanizmy obronne zabezpieczające przed zagrożeniem przytłoczenia i zawładnięcia przez otoczenie. Wszystkie zaburzenia, w ujęciu Gestalt, powstają z niezdolności jednostki do znalezienia i utrzymania właściwej równowagi między nią samą a resztą świata. Zaburzenia psychiczne nazywane są tu granicznymi, ponieważ występują na granicy kontaktu jednostka - otoczenie.
- desensytyzacja - zobojętnienie na doznania własnego ciała, odczulanie się; osłabienie wrażeń, emocji, niedopuszczanie ich do świadomości.
- introjekcja – przyjęcie bez asymilacji, destrukturyzacji, analizy obcego, zewnętrznego punktu widzenia; osoba, u której introjekcja zachodzi w znacznym stopniu nie ma szans na rozwinięcie własnej osobowości, zdominowanie osobowości przez ten mechanizm powoduje, że ja staje się terenem ścierania się niezasymilowanych idei i wzorców;
- projekcja – czynienie otoczenia odpowiedzialnym za to, co powstaje w ja, przypisywanie otoczeniu tego, co dzieje się w jednostce - impulsów, pragnień, ocen, człowiek, u którego mechanizm ten jest silnie rozwinięty ma tendencje do wypierania własnych impulsów i nieuznawania tych części siebie, z których impulsy te się rodzą, zdominowanie osobowości przez ten mechanizm powoduje, że świat jest spostrzegany jako pole, na którym zmagają się prywatne konflikty;
- defleksja – pominięcie sedna, ucieczka od niego. Odsunięcie od siebie istotnych danych, ucieczka w abstrakcyjne rozważania, dygresyjność.
- retrofleksja – energia, której naturalny kierunek byłby na zewnątrz, zostaje skierowana do wewnątrz osoby. Osoba staje się podmiotem i przedmiotem swojego działania, jest wycofana, nie wyraża siebie, robi sobie coś, co chciałaby uzyskać w kontakcie z innymi.
- egotyzm - unikanie kontaktu z własną spontanicznością; nadmierna ostrożność i kontrola; nadmierna analiza i rozważanie działań przeszłych lub przyszłych.
- konfluencja - zatarcie się granicy pomiędzy jednostką a otoczeniem, interpretowanie rzeczywistości poprzez rozmyte doświadczenie relacji ze środowiskiem zewnętrznym
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ansel L. Woldt, Sarah M. Toman (2005), Gestalt therapy, history, theory and practice, Sage Publications 2005, s. 10.