Medyczny zamach stanu
![]() | |
Czas |
6/7 listopada 1987 |
---|---|
Miejsce | |
Przyczyna |
kryzys finansowy, klientelizm, pogorszające się zdrowie prezydenta |
Wynik |
zwycięstwo puczystów, odsunięcie prezydenta od władzy |
Medyczny zamach stanu[1] (fr. Le coup d'État médical[2]) – określenie używane na przeprowadzone w nocy z 6 na 7 listopada 1987 r. bezkrwawe odsunięcie starzejącego się prezydenta Tunezji Habiba Bourguibę i zastąpieniu go na stanowisku prezydenta przez niedawno mianowanego premiera Zine El Abidine Ben Alego[3][1].
W tygodniach poprzedzających zamach, prezydent Bourguiba wykazywał pogorszenie funkcji intelektualnych, ambitendencję czy domagał się wykonania wyroków śmierci na więźniach wobec których nie przeprowadzono jeszcze procesów sądowych[4]. Wówczas wielu tunezyjskich przywódców politycznych, w tym wieloletni zwolennicy Bourguiby, zaczęło obawiać się, że prezydent nie działa już ani nie myśli racjonalnie[5].
W związku z tym premier Ben Ali, w oparciu o art. 57 konstytucji[6], zdecydował o odsunięciu go od władzy. Działanie to oficjalnie uzasadniono złym stanem zdrowia Bourguiby poświadczonym przez komisję składającą się z 7 lekarzy[7][1].
W planowanie tego zamachu zaangażowane były włoskie służby wywiadowcze[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Dalia Mikulska , Tunezja: co zostało z arabskiej wiosny? [online], Pismo. Magazyn Opinii, 3 lipca 2024 .
- ↑ Akrama Belkaïda , Le coup d'État médical [online], Le Monde diplomatique, sierpień 2018 .
- ↑ A coup is reported in Tunisia. The New York Times, 7 listopada 1987.
- ↑ Mezri Haddad, Non Delenda Carthago, Carthage ne sera pas détruite. Autopsie de la campagne antitunisienne, Rocher, Paryż, 2002
- ↑ Paul Delaney , Senile Bourguiba Described in Tunis, The New York Times, 9 listopada 1987 .
- ↑ Articles 38 – 57 of the 1959 Tunisian Constitution.
- ↑ Mouna Naba, Éric Rouleau : Midi 2 : émission du 07 novembre 1987 (News report in French). Antenne 2 Midi .
- ↑ Tunisie: Fulvio Martini confirme que Rome "a choisi Ben Ali" pour remplacer Bourguiba. POLITIQUE, październik 1999. [zarchiwizowane z tego adresu].