Przejdź do zawartości

Mennica w Kluczborku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
3 krajcary (1622) bite w Kluczborku

Mennica w Kluczborku – mennica działająca dwukrotnie[1]:

  • w roku 1321[2] oraz
  • w latach 1621–1622.

W pierwszym okresie działalności, podczas panowania Bolesława III Rozrzutnego, mennica biła jedynie srebrne kwartniki (CRVCIBVRG)[1]. Znany jest jeden egzemplarz o masie 1,58 grama, średnicy 19 mm, z Orłem Śląskim na jednej stronie i lwem w koronie na drugiej[2].

Po trzech wiekach bezczynności, mennicę otworzono ponownie w 1621 r. na podstawie przywileju udzielonego przez Jana Chrystiana[1][2]. W tym okresie bito[1]:

Imitowano również trojaki Zygmunta III Wazy z awersem przedstawiającym popiersie w prawo otoczonym tytulaturą[1]:

D(ei) G(ratia) IONA(nes) CHRIST(ianus) DVX SI(lesiae)

oraz z napisami na rewersie:

III (orzeł–zamek–tarcza)
1-6-2-2
GROS
(sus) ARGE(ntus)
TRIPL(ex) CRV
CIBVRG
BH

(pol. Z bożej łaski Jan Chrystian książę Śląska grosz srebrny potrójny Kluczbork).

Pierwszym zarządcą mennicy był Kasper Wecker, a od połowy 1622 r. Błażej Pförtner. Stemple były przygotowywane przez wrocławskiego złotnika Fryderyka Schönau[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Andrzej Mikołajczyk, Leksykon numizmatyczny, Warszawa-Łódź: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 154, ISBN 83-01-09710-8.
  2. a b c Urząd Miejski w Kluczborku [online], www.kluczbork.eu [dostęp 2020-02-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-22].
  3. Kluczbork - monety i banknoty [online], forum.tpzn.pl [dostęp 2020-02-15].