Metoda memoriałowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Metoda memoriałowa – metoda rozliczania podatku VAT. Podatnicy tego podatku mogą wybrać metodę kasową lub memoriałową. W metodzie memoriałowej za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień, w którym ujęto go w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie faktury, lub dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dokumentu.

Według regulacji art. 22 ust. 5-5c, 5d ustawy o PIT, koszty uzyskania przychodu podzielone są na bezpośrednie i pośrednie[1]. Koszty bezpośrednie mają bezpośredni związek z osiąganymi w danym roku przychodami (np. zakup odsprzedanego później towaru). Koszty pośrednie to koszty prowadzenia działalności, niezwiązane bezpośrednio z osiągniętym przychodem (np. wynajem powierzchni biurowej)[2].

Wyjątkami od stosowania metody memoriałowej jest ewidencjonowanie wynagrodzenia pracowników, zapłacone składki ZUS oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacanego przez pracodawcę. W przypadku nieterminowego wypłacenia wynagrodzenia wynikającego ze stosunku pracy koszt wynagrodzenia pracownika nie jest ujmowany w okresie, w którym wynagrodzenie jest należne, a w okresie, w którym dokonano faktycznej wypłaty przysługującego wynagrodzenia[3].

Nie należy mylić metody memoriałowej z zasadą memoriałową.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tomasz Krywan VAT'emecum 2008, Difin Warszawa 2008

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (sejm.gov.pl) [dostęp 28.06.2020]
  2. Metoda memoriałowa i metoda kasowa (ksiegowoscspolki.pl) [dostęp 28.06.2020]
  3. Jak prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów (PKPiR) (biznes.gov.pl) [dostęp 28.06.2020]