Me’ir Talmi

Me’ir Talmi

‏מאיר תלמי‎

Data i miejsce urodzenia	1909 Warszawa, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	18 listopada 1994 Izrael
Poseł do Knesetu
Okres	od 21 stycznia 1974 do 20 lipca 1981
Przynależność polityczna	Koalicja Pracy, Mapam, Koalicja Pracy
Sekretarz generalny Mapam
Okres	od 1973 do 1979
Poprzednik	Me’ir Ja’ari
Następca	Wiktor Szem-Tow

Me’ir Talmi (hebr.: מאיר תלמי, ang.: Meir Talmi, ur. w 1909 w Warszawie, zm. 18 listopada 1994 w Izraelu) – izraelski polityk, w latach 1974–1981 poseł do Knesetu, w latach 1973–1979 sekretarz generalny partii Mapam. Jego żona Emma również była izraelską parlamentarzystką.

Życiorys

Urodził się w 1909 w Warszawie, w ówczesnym Imperium Rosyjskim, gdzie mieszkał do dwudziestego trzeciego roku życia. W niepodległej Polsce działał w młodzieżowej organizacji syjonistycznej Ha-Szomer Ha-Cair, z czasem stając się jednym z jej przywódców. W 1932 wyemigrował do Brytyjskiego Mandatu Palestyny, początkowo do kibucu En Szemer. W 1933, pod wpływem swej przyszłej żony Emmy Lewin (1905–2004), również pochodzącej z Warszawy syjonistki, dołączył do – powstałego kilka lat wcześniej – kibucu Miszmar ha-Emek, położonego w pobliżu Megiddo. Me’ir i Emma pobrali się w 1934, w tym samym roku urodził się ich pierwszy syn Jigal. Kolejni synowie Jehuda i Binjamin przyszli na świat w 1940 i 1946.

Działał w ruchu kibucowym Ha-Kibuc Ha-Arci, z czasem został sekretarzem organizacji.

W niepodległym Izraelu oboje z żoną związali się z lewicową Mapam. Emma była z listy tego ugrupowania, posłem do Knesetu od III do VI kadencji (1955–1969). W 1973 Me’ir Talmi został nowym przywódcą lewicowego ugrupowania – w miejsce dotychczasowego, długoletniego generalnego sekretarza Me’ira Ja’ariego. W odbywających się w tym samym roku wyborach parlamentarnych Mapam wystartowała jako część Koalicji Pracy, a Me’ir Talmi po raz pierwszy dostał się do izraelskiego parlamentu. W ósmym Knesecie zasiadał w komisji spraw zagranicznych i obrony. 10 kwietnia 1977 wraz z Jehudą Dranickim, Aharonem Efratem, Chajką Grossman, Eli’ezerem Ronenem i Dowem Zakinem opuścił Koalicję Pracy zakładając frakcję Mapam. Po dwóch dniach rozłamowcy powrócili do Koalicji Pracy.

W kolejnych wyborach (1977) Talami ponownie został wybrany posłem z listy Koalicji Pracy. W dziewiątym Knesecie zasiadał w komisjach: spraw zagranicznych i obrony, ds. absorpcji imigrantów oraz ds. energii. W 1979 utracił fotel sekretarza generalnego Mapam na rzecz Wiktora Szem-Towa. W 1981 nie udało mu się po raz kolejny zdobyć mandatu poselskiego.

Doczekał się jedenaściorga wnuków i szesnaściorga prawnuków. Zmarł 18 listopada 1994.