Mgławica Bumerang

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mgławica Bumerang
Ilustracja
Mgławica Bumerang (HST)
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Centaur

Typ

mgławica protoplanetarna

Rektascensja

12h 44m 45,45s

Deklinacja

–54° 31′ 11,4″

Odległość

ok. 5000 ly (ok. 1500 pc)

Rozmiary kątowe

1,445' × 0,724'

Charakterystyka fizyczna
Wymiary

ok. 2 ly

Alternatywne oznaczenia
Mgławica bipolarna Centaura, ESO 172-7, IRAS 12419-5414

Mgławica Bumerang – młoda mgławica protoplanetarna znajdująca się w gwiazdozbiorze Centaura. Mgławica ta jest odległa o około 5000 lat świetlnych od Ziemi, a rozciąga się na ok. 2 lata świetlne.

Mgławica Bumerang - obraz wykonany za pomocą filtrów polaryzacyjnych (HST)

Kształt Mgławicy Bumerang przypomina kokardę wytworzoną ze słabych łuków i włóknistych struktur osadzonych w rozproszonym gazie. Symetryczny obłok został utworzony przez zimny wiatr gazu i pyłu wiejący z prędkością dochodzącą do 600 000 km/h wywoływany przez starzejącą się gwiazdę centralną. Od około 1500 lat gwiazda centralna pozbywa się co roku masy równej około 0,001 masy Słońca[1], czyli 10 razy większej niż w przypadku innych podobnych obiektów. W tym czasie masa gwiazdy zmniejszyła się o 1,5 masy Słońca.

Gwałtowna ekspansja mgławicy ochłodziła molekuły gazu do rekordowo niskiej temperatury około 1 K. Tak niska temperatura, niższa nawet od kosmicznego promieniowania tła sprawia, że jest to najzimniejszy obserwowany obszar w całym Wszechświecie[1]. Astronomowie uważają, że mgławica ta pochodzi od gwiazdy lub układu podwójnego, który ewoluuje ku fazie mgławicy planetarnej.

Astronomowie nie są pewni przyczyny bipolarnego wycieku materii Mgławicy Bumerang, jak również wielu podobnych młodych mgławic bipolarnych. Takie odrzucanie materii może być spowodowane wolno poruszającym się dyskiem, znajdującym się wokół równika gwiazdy centralnej. Dysk ten blokowałby szybszą materię wyrzucaną w tym kierunku oraz jednocześnie pozwalał na uwalnianie materii znajdującej się bliżej biegunów. Według innych teorii to pole magnetyczne jest odpowiedzialne za uwięzienie materii i kształt tej mgławicy.


Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Bryan Gaensler: Potęga i piękno. Ekstremalne zjawiska w kosmosie. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2013, s. 31, 32. ISBN 978-83-7839-510-2.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]