Michał Biedrzycki
Data i miejsce urodzenia |
14 października 1874 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
2 marca 1962 |
Zawód, zajęcie |
lekarz |
Michał Biedrzycki (ur. 14 października 1874 w Viļāni, zm. 2 marca 1962 w Lucynie) – polski lekarz i działacz społeczny w Łatgalii.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Michał Biedrzycki urodził się 14 października 1874 w Viļāni[1]. Jego ojcem był Antoni Biedrzycki, zarządca miejscowej fabryki skór[2]. Uczęszczał do gimnazjum państwowego w Witebsku. W 1899 ukończył studia na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Moskiewskiego. W 1905 przyjechał do Lucyna. W 1911 ożenił się z Marią Bohdanowiczówną[1], mieszkanką Wilna, córką emerytowanego pułkownika carskiej piechoty Wiktora Bohdanowicza[2].
W Lucynie Michał Biedrzycki pracował na stanowisku kierownika szpitala powiatowego (do lat 30. XX wieku). Po rewolucji lutowej piastował urząd miejskiego i powiatowego lekarza[1]. Państwo Biedrzyccy mieli jedną córkę, Zofię[2].
Biedrzycki posługiwał się biegle kilkoma językami: łatgalskim, łotewskim, rosyjskim i jidysz, a także niemieckim i francuskim[1].
Zmarł 2 marca 1962 w Lucynie, został pochowany na miejscowym cmentarzu[1].
Działalność w Lucynie
[edytuj | edytuj kod]Po 1920, kiedy po zakończeniu wojny o niepodległość bolszewicy opuścili Łatgalię, Michał Biedrzycki aktywnie włączył się w działalność społeczną. Stworzył na nowo służbę zdrowia w Lucynie (w tym zorganizował szpital oraz lokalny oddział Czerwonego Krzyża, którym także kierował). Był aktywnym członkiem Towarzystwa Polskiego oraz kilkukrotnie radnym miasta (jako jedyny wybierany z listy polskiej). W latach 1925–1928 pełnił funkcję przewodniczącego Rady Miejskiej Lucyna. W latach 20. XX wieku kandydował do Sejmu Republiki Łotewskiej, jako przedstawiciel polskiej mniejszości[1][2].
W czasie II wojny światowej Biedrzycki pozostał w Lucynie, gdzie działał na rzecz lokalnych Żydów[1].
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]W 1999 na ścianie domu przy ul. Tirgus, gdzie mieszkał doktor Michał Biedrzycki, odsłonięto pamiątkową tablicę. Inicjatorami byli pracownicy lokalnego muzeum[1][2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h Tomasz Otocki , Michał Biedrzycki, [w:] 100 Polaków zasłużonych dla Łotwy.100 Latvijai nozīmīgi poļi.100 Poles distinguished in Latvian history, Warszawa: Fundacja Bałtycka, 2018, s. 30-31, ISBN 978-83-950577-0-0, OCLC 1077366772 [dostęp 2023-04-10] .
- ↑ a b c d e Tomasz Otocki , Ikony Lucyna. Doktor Michał Biedrzycki, „Polak na Łotwie” (4 (118)), 2017, ISSN 1407-6403 (pol.).