56°32′47″N 27°43′37″E/56,546389 27,726944Lucyn
 Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Lucynie | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Gmina | |||
| Populacja (2016) • liczba ludności • gęstość |
| ||
| Nr kierunkowy |
(+371) 657 | ||
| Kod pocztowy |
5701 | ||
Położenie na mapie Łotwy  | |||
| 56°32′47″N 27°43′37″E/56,546389 27,726944
| |||
| Strona internetowa | |||
Portal  Litwa, Łotwa i Estonia
| |||
Lucyn (łot. Ludza, niem. Ludsen, est. Lutsi, biał. Люцын, ros. Люцин /do 1920/, obecnie Лудза) – miasto na Łotwie w historycznej Łatgalii, nad Jeziorem Lucyńskim (dawniej zwanym też jez. Łuża). Stolica gminy Ludza (łot. – Ludzas novads). Znajdują się tu ruiny zamku krzyżackiego wzniesionego w XIV wieku[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość wzmiankowana w 1177, prawa miejskie otrzymała w roku 1777. Od 1582 roku do I rozbioru Polski miasto znajdowało się na obszarze Województwa wendeńskiego później inflanckiego I Rzeczypospolitej. W 1772 roku w mieście żyło 195 mieszkańców (w większości katolików oraz nie więcej jak 32 żydów)[3]. W 1864 roku miasto liczyło blisko 3530 mieszkańców, w tym 1200 katolików, 37 protestantów, 54 raskolników, 416 prawosławnych (głównie żołnierze i urzędnicy rosyjscy) oraz 1778 żydów[3]. W 1880 roku spis ludności wykazał 5258 mieszkańców i 750 domów[3]. Pod koniec XIX wieku miasto administracyjnie należało do guberni witebskiej i w 1897 roku liczyło 3919 mieszkańców (jednak według spisu ludności z 1881 r. w 754 domach zamieszkiwało tam 5258 osób).
Urodzeni w Lucynie[edytuj | edytuj kod]
- 29 listopada 1864 – Karol Bohdanowicz, polski geolog.
- 1763 – Jakow Kulniew, rosyjski dowódca wojskowy.
- 27 maja 1876 – Ferdynand Ossendowski, polski pisarz i podróżnik, chemik i geolog.
- 17 lub 18 czerwca 1894 – Leonid Dobyczin, rosyjski prozaik.
- Leon Tomaszycki(łot.), łotewski artysta, autor rzeźby MB Ostrobramskiej w kościele katolickim w Lucynie[4].
Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ «Latvijas iedzīvotāju skaits pašvaldībās pagastu dalījumā».
- ↑ Według encyklopedii Orgelbranda w 1339, a według Słownika geograficznego Król. Pol. – w 1399.
- ↑ a b c Przegląd Powszechny, Nr 1, rok 1884, s. 34.
- ↑ Pismo Związku Polaków na Łotwie. Tartak pełen znakomitości.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Lucyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 462.
- Gustaw Manteuffel: Lucyn w Inflantach (1884) w bibliotece Polona