Michaił Romanow
| |
 generał major
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 listopada 1891 |
|---|---|
| Data śmierci |
grudzień 1941 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1915–1941 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
172 dywizja strzelców |
| Główne wojny i bitwy |
wojna domowa w Rosji, wojna zimowa, front wschodni II wojny światowej |
| Odznaczenia | |
| |
Michaił Timofiejewicz Romanow (ros. Михаил Тимофеевич Романов, Michaił Timofiejewicz Romanow, biał. Міхаіл Цімафеевіч Раманаў[a], Michaił Cimafiejewicz Ramanau; ur. 17 listopada 1891 w Niżnym Nowogrodzie, zm. w grudniu 1941) – radziecki wojskowy, uczestnik wojny domowej w Rosji, wojny radziecko-fińskiej i II wojny światowej, jeden z dowódców obrony Mohylewa przed Niemcami w 1941 roku; generał major.
Biografia
Urodził się 17 listopada (5 listopada st.st.) 1891 roku w Niżnym Nowogrodzie, w Imperium Rosyjskim. W 1915 roku podjął służbę w szeregach Armii Imperium Rosyjskiego, w 1918 roku przeszedł do Armii Czerwonej. Brał udział w wojnie domowej w Rosji po stronie bolszewików i w wojnie fińsko-radzieckiej 1939–1940. W 1940 roku otrzymał stopień generała majora[1].
Po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej w 1941 roku dowodził na Zachodnim Froncie 172 dywizją strzelców. Był jednym z dowódców obrony Mohylewa przed wojskami III Rzeszy, prowadzonej w pełnym okrążeniu, z pomocą części własnej dywizji i oddziałów pospolitego ruszenia. W czasie walk został ciężko ranny i trafił do niemieckiej niewoli. Skierowano go do obozu, gdzie zmarł[1].
Odznaczenia i upamiętnienie
Michaił Romanow 9 sierpnia 1941 roku został odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru[2]. Jego imieniem została też nazwana jedna z ulic w Mohylewie[1].
- ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwiea1BŁĄD PRZYPISÓW
<ref> o nazwie „uwagi”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.- ↑ a b c Encykłapiedyja... s. 90–91.
- ↑ OBD „Podwig naroda”. [dostęp 2012-06-30]. (ros.).
- ↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, przy użyciu białoruskiej łacinki: Michaił Cimafiejevič Ramanaŭ.
Bibliografia
- pod red. H. Paszkoua: Encykłapiedyja historyi Biełarusi u 6 tamach. T. 6 Księga 1: Puzieli – Usaja. Mińsk: „Biełaruskaja encykłapiedyja” imia Pietrusia Brouki, 2001, s. 592. ISBN 985-11-0214-8. (biał.).