Przejdź do zawartości

Michaił Andriejew (generał)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michaił Andriejew
Михаил Александрович Андреев
generał major generał major
Data i miejsce urodzenia

1906
gubernia czernihowska

Data i miejsce śmierci

1971
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1928–1930; 1938–1952; 1954–1956

Formacja

Armia Czerwona
NKWD
MWD

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Kutuzowa I klasy (ZSRR) Order „Znak Honoru”

Michaił Aleksandrowicz Andriejew (ros. Михаил Александрович Андреев, ur. 1906 w guberni czernihowskiej, zm. 1971 w Moskwie) – generał major, funkcjonariusz NKWD.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Z pochodzenia Rosjanin, od września 1928 do listopada 1930 odbywał służbę w kompanii łączności Armii Czerwonej, później pracował jako elektromonter w fabryce w Iżewsku, od października 1931 był członkiem WKP(b), od września 1933 do marca 1938 studiował w Instytucie Wojskowo-Mechanicznym w Leningradzie. Od marca do października 1938 słuchacz Centralnej Szkoły Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego, funkcjonariusz NKWD, od 25 lutego 1939 porucznik bezpieczeństwa państwowego, od 4 września 1939 do 14 maja 1940 śledczy Sekcji Śledczej Głównego Zarządu Ekonomicznego NKWD ZSRR, 14 marca 1940 awansowany na starszego porucznika bezpieczeństwa państwowego, od 14 maja 1940 do marca 1941 starszy śledczy Sekcji Śledczej Głównego Zarządu Ekonomicznego NKWD ZSRR. Od 7 marca do 12 sierpnia 1941 pomocnik szefa Wydziału 2 Sekcji Śledczej NKGB ZSRR, od 5 września do 14 listopada 1941 szef Oddziału 1 Wydziału 7 Specjalnego NKWD ZSRR, od 14 listopada 1941 do 14 listopada 1942 szef Oddziału Wydziału 7 Specjalnego NKWD ZSRR, 23 kwietnia 1942 awansowany na kapitana bezpieczeństwa państwowego, od 14 listopada do 27 grudnia 1942 zastępca szefa Sekcji Śledczej Głównego Zarządu Ekonomicznego NKWD ZSRR. Od 27 grudnia 1942 major bezpieczeństwa państwowego i Wydziału Łączności Rządowej NKWD/MWD ZSRR (do 12 kwietnia 1946), 14 lutego 1943 mianowany pułkownikiem bezpieczeństwa państwowego, 14 grudnia 1944 komisarzem bezpieczeństwa państwowego, a 9 lipca 1945 generałem majorem. Od 8 marca 1946 do października 1947 pełnomocnik Rady Ministrów ZSRR przy Laboratorium nr 3 Akademii Nauk ZSRR Pierwszego Głównego Zarządu przy Radzie Ministrów ZSRR.

26 października 1947 aresztowany, poddawany śledztwu, 16 lutego 1952 zwolniony. 20 marca 1954 zrehabilitowany.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

I 4 medale.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]