Badylarka
(Przekierowano z Micromys)
| Micromys | |||
| Dehne, 1841[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – badylarka pospolita (M. minutus) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
badylarka | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Micromys agilis Dehne, 1841 (= Mus minitus Pallas, 1771) | |||
| Gatunki | |||
| |||
Badylarka[2] (Micromys) – rodzaj ssaków z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji[3][4][5].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) 48–80 mm, długość ogona 39–72 mm, długość ucha 8–10 mm, długość tylnej stopy 12–16 mm; masa ciała 4–11 g[4][6].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj zdefiniował w 1841 roku niemiecki przyrodnik Johann Friedrich Anton Dehne w publikacji swojego autorstwa o tytule Micromys agilis, Kleinmaus, ein neues Säugethier der Fauna von Dresden, aus der Ordnung der Nager[1]. Na gatunek typowy Dehne wyznaczył (oznaczenie monotypowe) badylarkę pospolitą (M. minutus).
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]Micromys: gr. μικρος mikros ‘mały’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[7].
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[8][6][3][2]:
- Micromys minutus (Pallas, 1771) – badylarka pospolita
- Micromys erythrotis (Blyth, 1856)
- Micromys pygmaeus (Milne-Edwards, 1874)
Opisano również gatunki wymarłe[9]:
- Micromys bendai Van de Weerd, 1979[10] (Grecja; miocen/pliocen)
- Micromys caesaris Minwer-Barakat, García-Alix, Martín-Suárez & Freudenthal, 2008[11] (Hiszpania; pliocen)
- Micromys chalceus Storch, 1987[12] (Chińska Republika Ludowa; miocen)
- Micromys cingulatus Storch & Dahlmann, 1995[13] (Grecja; miocen)
- Micromys liui Zheng Shaohua, 1993[14] (Chińska Republika Ludowa; plejstocen)
- Micromys paricioi Mein, Moissenet & Adrover, 1983[15] (Hiszpania; pliocen)
- Micromys praeminutus Kretzoi, 1959[16] (Węgry; pliocen)
- Micromys steffensi Van de Weerd, 1979[17] (Grecja; miocen/pliocen)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b J.F.A. Dehne: Micromys agilis, Kleinmaus, ein neues Säugethier der Fauna von Dresden, aus der Ordnung der Nager. Hoflößnitz: Autor, 1841, s. 1. (niem.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 273. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 462. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 813–814. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Micromys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-05].
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 295. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 422, 1904. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.12) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-01-08]. (ang.).
- ↑ J.S. Zijlstra, Micromys Dehne, 1841, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-10-09] (ang.).
- ↑ van de Weerd 1979 ↓, s. 144.
- ↑ R. Minwer-Barakat, A. García-Alix, E. Martín-Suárez & M. Freudenthal. Micromys caesaris, a new murid (Rodentia, Mammalia) from the Late Pliocene of the Guadix Basin, southeastern Spain. „Journal of Paleontology”. 82 (2), s. 436, 2008. DOI: 10.1666/06-030.1. (ang.).
- ↑ G. Storch. The Neogene mammalian faunas of Ertemte and Harr Obo in Inner Mongolia (Nei Mongol), China.—7. Muridae (Rodentia). „Senckenbergiana lethaea”. 67, s. 401–431, 1987. (ang.).
- ↑ G. Storch & T. Dahlmann. The vertebrate locality Maramena (Macedonia, Greece) at the Turolian-Ruscinian Boundary (Neogene). 10. Murinae (Rodentia, Mammalia). „Münchner Geowissenschaftliche Abhandlungen”. Reihe A, Geologie und Paläontologie. 28, s. 121–132, 1995. (ang.).
- ↑ 郑绍华 / S.-h. Zheng: 川黔地区第四纪啮齿类 / Quaternary Rodents of Sichuan-Guizhou Area, China. 北京 / Beijing: 科学出版社 / Science Press, 1993, s. 1–270. ISBN 978-7-03-003122-8. (chiń. • ang.).
- ↑ P. Mein, É. Moissenet & R. Adrover. L’extension et l’âge des formations continentales pliocènes du fossé de Teruel (Espagne). „Comptes rendus hebdomadaires de l’Académie des Sciences”. Série II. 296, s. 1610, przypis 11, 1983. (fr.).
- ↑ M. Kretzoi. Insectivoren, Nagetiere und Lagomorphen der jungstpliozänen Fauna von Csarnóta im Villányer Gebirge (Südungarn). „Vertebrata Hungarica”. 1 (2), s. 243, 1959. (niem.).
- ↑ van de Weerd 1979 ↓, s. 142.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- A. van de Weerd. Early Ruscinian rodents and lagomorphs (Mammalia) from the lignites near Ptolemais (Macedonia, Greece). „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen”. Series B. 82 (2), s. 127–170, 1979. (ang.).