Mojżesz z Optiny
| święty mnich (prepodobnyj) | |
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 stycznia 1782 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
16 czerwca 1862 |
| Czczony przez | |
| Kanonizacja |
26 lipca 1996 |
| Wspomnienie |
16 czerwca, 11 października |
| Szczególne miejsca kultu | |
Mojżesz, imię świeckie Timofiej Iwanowicz Putiłow (ur. 4 stycznia?/15 stycznia 1782 w Borysoglebskim, zm. 4 czerwca?/16 czerwca 1862 w Kozielsku) – przełożony i starzec Pustelni Optyńskiej, święty mnich prawosławny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był najstarszym z kilkorga dzieci zamożnego kupca. Wykształcony w domu rodzinnym, od dzieciństwa przejawiał głęboką religijność. Po osiągnięciu wieku dorosłego, pragnąc wstąpić do stanu duchownego, odwiedził razem z bratem szereg monasterów i rozmawiał z otoczonymi szczególnym szacunkiem mnichami. Ostatecznie obaj bracia zostali posłusznikami w monasterze Zaśnięcia Matki Bożej w Sarowie, gdzie zetknęli się z późniejszym świętym mnichem Serafinem. Następnie w nieokreślonych bliżej okolicznościach obaj opuścili wspólnotę i zaczęli prowadzić życie pustelnicze w lasach w okolicach Kozielska, gdzie też złożyli wieczyste śluby. Tymofiej przyjął wówczas imię Mojżesz.
Mnich Mojżesz został zawezwany do Pustelni Optyńskiej przez biskupa kałuskiego w celu organizacji podległego temu klasztorowi męskiego skitu św. Jana Chrzciciela. Ostatecznie został przełożonym całego monasteru i poparł plan uczynienia z niego centrum życia duchowego Rosji poprzez przywrócenie instytucji starczestwa[1]. Mnisi-starcy mieli być od 1829 wybierani przez całą wspólnotę z grona najbardziej doświadczonych zakonników. Mojżesz jako przełożony wspólnoty przyczynił się do przeniesienia się do niej mnichów Lwa (Nagołkina) i Makariusza (Iwanowa), którzy zostali pierwszymi starcami optyńskimi. Sam Mojżesz również został wybrany na starca przez innych zakonników, a jednym z jego dzieci duchowych był kolejny późniejszy święty – mnich Ambroży (Grenkow).
Jako przełożony mnich Mojżesz wspierał działalność wydawniczą Pustelni Optyńskiej, jak również zgromadził w klasztorze bogatą bibliotekę dzieł teologicznych. Jako starzec wiele czasu poświęcał na spotkania z ludźmi świeckimi, przybywającymi do Kozielska po porady duchowe. 6 czerwca 1862, przewidując rychłą śmierć, złożył w obecności całej wspólnoty i licznych wiernych świeckich śluby wielkiej schimy. Po tym wydarzeniu miał uzyskać dar jasnowidzenia. Zmarł dziesięć dni później. Jego ciało miało nie ulec rozkładowi.
Kanonizowany w 1996 jako jeden z Soboru Świętych Starców Optyńskich. Jego relikwie znajdują się w cerkwi Kazańskiej Ikony Matki Bożej w kompleksie monasteru. Jego nieformalny kult istniał jednak jeszcze przed oficjalnym uznaniem świętości – żywot schimnicha opracował jeszcze w XIX wieku biskup Juwenaliusz (Połowcew), dawny zakonnik Pustelni Optyńskiej.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ История Оптиной пустыни 1796-1829. [dostęp 2009-12-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-06-20)].