Monaster Przemienienia Pańskiego na Wyspie Kamiennej
| Monaster Przemienienia Pańskiego na Wyspie Kamiennej Спасо-Каменный монастырь |
|
 nr rej. 3510174000[1] z 1960 |
|
 Widok monasteru w 1909. Po prawej stronie sobór Przemienienia Pańskiego |
|
| Państwo |  Rosja |
| Obwód |  Obwód wołogodzki |
| Miejscowość | Wyspa Kamienna |
| Kościół | Rosyjski Kościół Prawosławny |
| Eparchia | wołogodzka |
| Klauzura | nie |
| Typ monasteru | męski |
| Obiekty sakralne | |
| Sobór | Przemienienia Pańskiego |
| Cerkiew | Ikony Matki Bożej „Ukój Mój Smutek” |
| Styl | ruski |
| Data budowy | poł. XIII w. |
| Data zamknięcia | 1925 |
| Data zburzenia | po 1925 |
|
Położenie na mapie obwodu wołogodzkiego
 Monaster Przemienienia Pańskiego na Wyspie Kamiennej
|
|
|
Położenie na mapie Rosji
Monaster Przemienienia Pańskiego na Wyspie Kamiennej
|
|
 59°42′N 39°30′E/59,700000 39,500000 |
|
Monaster Przemienienia Pańskiego na Wyspie Kamiennej – nieczynny prawosławny męski klasztor na Wyspie Kamiennej na Jeziorze Kubieńskim.
Według tradycji klasztor został założony w połowie XIII stulecia przez księcia Gleba Biełozierskiego, który pragnął w ten sposób upamiętnić swoje ocalenie – na Wyspie Kamiennej schronił się przed burzą, jaka zaskoczyła go na jeziorze. Między XV a XVII wiekiem do monasteru niejednokrotnie trafiały osoby popadające w niełaskę u władców Rosji[2]. W tych okolicznościach w klasztorze został uwięziony były metropolita moskiewski Warłaam[3] oraz ks. Joann Nieronow, jaki znalazł się w konflikcie z patriarchą Nikonem[4]. W 1481 powstał główny sobór monasterski pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego, z trzema ołtarzami: Wszystkich Świętych Wołogodzkich i św. Jana Chrzciciela w części górnej oraz Trzech Świętych Hierarchów (urządzony w 1850) w dolnej[5]. Kolejna cerkiew klasztorna pod wezwaniem Ikony Matki Bożej „Ukój Mój Smutek” powstała w 1543. Znajdowała się ona na niższej kondygnacji dzwonnicy przylegającej do refektarza klasztornego[6].
W 1774 monaster został zamknięty, jednak w 1801 car Paweł I polecił jego reaktywację pod zmienioną nazwą Bieławińskiej Pustelni Przemienienia Pańskiego. Do pierwotnej nazwy wspólnota wróciła w 1892[2]. Klasztor został zlikwidowany w 1925 i zaadaptowany na kolonię dla niepełnoletnich, następnie uległ zniszczeniu w czasie pożaru[2]. W 1930 wysadzono w powietrze sobór Przemienienia Pańskiego w celu pozyskania cegieł[5].
Po upadku ZSRR zainicjowana została odbudowa monasteru[2]. W 1998 na jego terenie wzniesiono drewnianą kaplicę Wszystkich Świętych Wołogodzkich[7].
Przypisy
- ↑ Strona rejestru.
- ↑ a b c d Спасо-Каменный монастырь.
- ↑ ДАНИИЛ
- ↑ Łobaczew S.: Patriarch Nikon. Petersburg: Isskustwo SPB, 2003, s. 119–121 i 123. ISBN 5-210-01561-0.
- ↑ a b Собор Преображения Господня в Спасо-Каменном монастыре.
- ↑ Церковь Иконы Божией Матери Утоли Моя Печали в Спасо-Каменном монастыре.
- ↑ Часовня Всех Святых Вологодских в Спасо-Каменном монастыре.
