Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej w Przemyślu
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
pl. Berka Joselewicza 1 |
| Data założenia |
1909 |
| Dyrektor |
mgr Jan Jarosz |
| Oddziały | |
| |
Położenie na mapie Przemyśla  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
 49°46′59,2320″N 22°46′18,2640″E/49,783120 22,771740
| |
| Strona internetowa | |
Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej w Przemyślu – placówka muzealna w Przemyślu, założona w 1909 z inicjatywy miejscowych działaczy społecznych jako Muzeum Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu. Uroczyste otwarcie pierwszej ekspozycji miało miejsce 10 kwietnia 1910. Zalążkiem zbiorów była kolekcja prywatna Kazimierza i Tadeusza Osińskich oraz liczne dary społeczeństwa.
W 1921, po przystąpieniu do Związku Muzeów Historyczno-Artystycznych w Poznaniu, przyjęło nazwę Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej, reaktywowaną w 1984.
W okresie międzywojennym placówka borykała się z problemami finansowymi i lokalowymi, kilkakrotnie zmieniając siedzibę. W 1945 Muzeum przejęło zbiory Ukraińskiego Muzeum 'Strywihor”, zarekwirowane przez władze polskie. Po II wojnie światowej, w 1946 placówka otrzymała również okazały budynek po biskupstwie greckokatolickim przy pl. Czackiego 3.
W roku 2008 zakończono budowę nowego budynku dla Narodowego Muzeum Ziemi Przemyskiej w miejscu, gdzie kilkadziesiąt lat temu znajdowały się zabudowania żydowskie[1]. Nowy gmach Muzeum Narodowego Ziemi Przemyskiej zaprojektowany przez firmę KKM Kozień Architekci był jednym z polskich kandydatów do Nagrody im. Miesa van der Rohe 2009, prestiżowego wyróżnienia przyznawanego co dwa lata przez Fundację Miesa van der Rohe i Komisję Europejską najlepszym europejskim realizacjom[2].
W magazynach muzeum znajdują się między innymi obszerne zbiory dotyczące pracy naukowej profesora Rudolfa Weigla: elementy wyposażenia laboratorium instytutu[3], książki i czasopisma naukowe z publikacjami prac naukowych i referatów, fotografie i gazety z artykułami na temat prof. Weigla ofiarowane w dużej mierze przez prof. Stefana Kryńskiego.
W maju 2016 roku rozpoczęła swą działalność Scena Bunkier w siedzibie Muzeum, która prezentuje spektakle i koncerty, spotkania z twórcami, dziennikarzami i ludźmi kultury.
Oddziały[edytuj | edytuj kod]
.JPG)
Muzeum Dzwonów i Fajek[edytuj | edytuj kod]
Istnieje od 2001 roku. Mieści się w późnobarokowej Wieży Zegarowej w Starym Mieście. Wieża ta wzniesiona została jako dzwonnica unickiej katedry, po kasatach józefińskich stała się własnością miasta, a w 1983 otrzymało ją Muzeum Narodowe. Remonty mające przygotować budynek do funkcji wystawienniczych zakończyły się w 2002 roku. Urządzono tu ekspozycję fajkarstwa (pierwsze i siódme piętro) oraz ludwisarstwa (od drugiego do piątego piętra), z których to Przemyśl zasłynął na przestrzeni dziejów. Ponadto Wieża posiada dwa tarasy widokowe[4].
Muzeum Historii Miasta Przemyśla[edytuj | edytuj kod]
Otwarte w 2005 roku. Siedzibą Muzeum jest XVI-wieczna kamienica Brzykowska (od nazwiska Brzyków, dawnych właścicieli).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Urząd Miejski w Przemyślu – Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej. [dostęp 2008-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-19)].
- ↑ "Bunkier", czyli arcydzieło? Muzeum nominowane. Życie Podkarpackie, 2009-01-22. [dostęp 2009-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-29)]. (pol.).
- ↑ Laboratorium profesora Weigla na stronie lwow.home.pl
- ↑ U. Olbromska, M. Trojanowska, Muzeum Dzwonów i Fajek, w: Przemyskie muzea, Miasto Przemyśl, Wydział Kultury, Promocji i Turystyki, wydawnictwo promocyjne.