Mykoła Worosznow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mykoła Worosznow
Data i miejsce urodzenia

24 marca 1985
Kijów

Obywatelstwo

Ukraina

Wzrost

195 cm

Pozycja

bramkarz

Uchwyt

lewy

Draft

CHL 2002, numer: 41 (1 runda)
Rouyn-Noranda Huskies

Mykoła Serhijowycz Worosznow (ukr. Микола Сергійович Ворошнов, ur. 24 marca 1985 w Kijowie) – ukraiński hokeista.

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek Sokiłu Kijów. W 2002 został wybrany w drafcie do kanadyjskich rozgrywek juniorskich CHL i w sezonie 2002/2003 grał w drużynie Rouyn-Noranda Huskies w lidze QMJHL[1]. Później grał jeszcze w północnoamerykańskich ligach CJHL i SPHL. Ponadto występował w lidze polskiej w drużynie z Sanoka (od 2004 do października 2005 i ponownie od marca 2006)[2][3][4][5]. Wraz z nim w sezonie 2005/2006 w Sanoku grali jego rodacy: Ołeksandr Panczenko, Kostiantyn Riabenko.

Później występował w klubach ligi ukraińskiej. W 2008 odniósł kontuzję łąkotki. W związku z odbywaną rehabilitacją przybrał na wadze i przerwał profesjonalne uprawianie hokeja. W 2011 wziął udział w programie telewizyjnym typu reality show pt. Zważony i szczęśliwy (ukr. Зважені та щасливі), będącym ukraińską edycją audycji pt. The Biggest Loser i polegającym na współzawodnictwie uczestników w utracie nadwagi. Worosznow wygrał pierwszy sezon programu (na początku ważył 175 kg, a uzyskał końcową wagę 90 kg)[6][7][8][9][10].

W październiku 2013 wznowił karierę zawodową w klubie Winnyćki Hajdamaky z Winnicy[11][12].

Był reprezentantem kadr juniorskich Ukrainy. Uczestniczył w turniejach mistrzostw świata juniorów do lat 18 edycji 2002, 2003 oraz mistrzostw świata juniorów do lat 20 edycji 2003, 2005.

Służba wojskowa[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2014/2015 pracował w kanadyjskim klubie Lac St-Louis Lions juniorskim z ligi QMAAA jako trener bramkarski, po czym powrócił do ojczyzny i jako żołnierz-ochotnik wziął udział w konflikcie we wschodniej Ukrainie, służąc w strefie ATO w szeregach batalionu „Donbas” w walkach przeciw separatystom[13]. Był wówczas strzelcem maszynowym i przyjął znak rozpoznawczy „Kanada”, a w 2017 został zdemobilizowany[14][15].

Podjął służbę w szeregach armii ukraińskiej po rozpoczęciu inwazji Rosji na Ukrainę dokonanej 24 lutego 2022[16]. Został żołnierzem 72 Samodzielnej Brygady Zmechanizowanej im. Czarnych Zaporożców[15].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W 2020 ogłosił zaręczyny z Iryną Skorykową, z którą później zakończył związek[17].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacyjne
  • Awans do MŚ do lat 20 Elity: 2003
Klubowe
Indywidualne

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Bienvenue sur le site Internet officiel de la LHJMQ [online], lhjmq-records.qc.ca [dostęp 2024-04-24] (fr.).
  2. ↑ Bartosz Wiśniewski. Powrót bramkarza. „Bubu” w Sanoku!. „Tygodnik Sanocki”. Nr 9 (747), s. 12, 3 marca 2006. 
  3. ↑ Waldemar Mazgaj: Hokej: Najwięcej zmian w Sanoku. nowiny24.pl, 2004-12-21. [dostęp 2015-12-15].
  4. ↑ "Bubu" w końcu przyjedzie [online], www.archiwum.wyborcza.pl [dostęp 2017-12-03] (pol.).
  5. ↑ "Bubu" pomoże ! [online], www.archiwum.wyborcza.pl [dostęp 2017-12-03] (pol.).
  6. ↑ Украинский хоккеист похудел на 85 килограмм и выиграл 32 тысячи долларов в реалити-шоу (фото) - Хоккей Беларуси, Литвы и Украины [online], belarushockey.com [dostęp 2017-12-03].
  7. ↑ "Зважені та щасливі": Победитель Николай Ворошнов крутит роман с Анитой? - Новости на KP.UA [online], kp.ua [dostęp 2017-12-03] (ros.).
  8. ↑ Микола Ворошнов схуд на 85 кілограмів | Новини на Gazeta.ua [online], gazeta.ua [dostęp 2017-12-03] (ukr.).
  9. ↑ Микола Ворошнов став переможцем шоу "Зважені та щасливі" (фото) - tochka.net [online], lady.tochka.net [dostęp 2017-12-03] (ukr.).
  10. ↑ "Зваженi та щасливi" усі разом схудли на 1048 кг (фото) - tochka.net [online], lady.tochka.net [dostęp 2017-11-19] (ukr.).
  11. ↑ Николай Ворошнов: "Ради хоккея выиграл шоу "Зважені та щасливі" [online], isport.ua [dostęp 2018-12-09] [zarchiwizowane z adresu 2014-09-22] (ros.).
  12. ↑ «Гайдамаки» решили вратарский вопрос [online], hockey.sport.ua [dostęp 2017-12-03] (ros.).
  13. ↑ Grzegorz Michalewski: Grał w Polsce, walczy na Ukrainie. O bramkarzu, który zamienił kij hokejowy na granatnik przeciwpancerny. polsatsport.pl, 2015-08-19. [dostęp 2016-05-25].
  14. ↑ Віолетта Кіртока: Неодноразовий учасник шоу "Зважені та щасливі", хокеїст, а тепер аеророзвідник Микола Ворошнов: "За вісім років путін підготував людей, які зламають йому хребет". Цензор.НЕТ, 13.02.2023. [dostęp 2023-11-26]. (ukr.).
  15. ↑ a b Наталка Лавринець: Найважчий військовий: що стало з Миколою Ворошновим – першим переможцем шоу "Зважені та щасливі". apostrophe.ua, 18.10.2023. [dostęp 2023-11-26]. (ukr.).
  16. ↑ Sebastian Królicki: Grał w PHL, teraz walczy o wolność Ukrainy!. hokej.net, 2022-02-26. [dostęp 2022-02-27].
  17. ↑ Победитель шоу "Зважені та щасливі" Николай Ворошнов встречается с экс-холостячкой: подробности (ФОТО). hochu.ua, 5.02.2020. [dostęp 2023-11-26]. (ros.).
  18. ↑ Leading Goaltenders [online], www.iihf.com [dostęp 2017-11-19] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-06].
  19. ↑ Leading Goaltenders (GAA) [online], iihf.com [dostęp 2017-11-19] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  20. ↑ Goalkeepers [online], iihf.com [dostęp 2017-11-19] [zarchiwizowane z adresu 2015-12-22].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mykoła_Worosznow&oldid=73595956”