Mistrzostwa świata juniorów w hokeju na lodzie
Mistrzostwa świata U-20 w hokeju na lodzie – turniej hokeja na lodzie w kategorii juniorów do lat 20, organizowany przez IIHF na przełomie roku[1] tj. w grudniu i w styczniu, która ma na celu wyłonić najlepszą drużynę świata w kategorii do lat dwudziestu. Inną nazwą tych rozgrywek jest Mistrzostwa świata Juniorów w hokeju na lodzie.
W głównym turnieju rozgrywanym tuż po świętach Bożego Narodzenia uczestniczy dziesięć drużyn podzielonych na dwie pięciodrużynowe grupy z których trzy czołowe awansują do drugiej rundy, a dwie najgorsze walczą o utrzymanie w elicie w czterodrużynowej grupie jak to ma miejsce w Mistrzostwach Świata seniorów.
Spis treści
Historia[edytuj]
Turniej po raz pierwszy został rozegrany w 1977 roku w Czechosłowacji. Mecze rozgrywane były na dwóch lodowiskach. W Zwoleniu i Bańskiej Bystrzycy wystartowało osiem drużyn (w tym Polska). Historycznym pierwszym zwycięzcą została ekipa ZSRR, która zwyciężyła we wszystkich siedmiu spotkaniach. Polacy zdobyli tylko jeden punkt remisując z USA 2:2 i spadli do grupy B mistrzostw.
Dominacja drużyny Związku Radzieckiego trwała aż do rozpadu państwa w 1991 roku. W rozegranych do tego momentu 15 imprezach tylko dwa razy radzieccy hokeiści znaleźli się poza podium, a osiem razy zdobyli złoty medal.
Po zniknięciu Związku Radzieckiego z mapy świata nastąpiła dominacja drugiego potentata hokeja, czyli Kanady. W kolejnych 16 edycjach zawodnicy "klonowego liścia" tylko raz nie stanęli na podium, dzięki czemu stała się najbardziej utytułowaną reprezentacją tego turnieju.
W mistrzostwach świata biorą udział najlepsi zawodnicy danych państw, często mających już za sobą wybór w drafcie NHL. Turniej służy także do wykreowania przyszłych gwiazd hokeja na lodzie, jak np. Wayne Gretzky, Michael Nylander czy Peter Forsberg.
Medaliści Mistrzostw Świata[edytuj]
| Rok | Miasta gospodarze |  Złoto |
 Srebro |
 Brąz |
|---|---|---|---|---|
| 1977 |  Zwoleń, Bańska Bystrzyca |
 ZSRR |
 Kanada |
Czechosłowacja |
| 1978 | Montreal, Quebec |
ZSRR |
 Szwecja |
Kanada |
| 1979 | Karlstad |
ZSRR |
Czechosłowacja |
Szwecja |
| 1980 |  Helsinki |
ZSRR |
Finlandia |
Szwecja |
| 1981 |  Füssen |
Szwecja |
Finlandia |
ZSRR |
| 1982 |  Rochester, Duluth, Bloomington Winnipeg, Kenora |
Kanada |
Czechosłowacja |
Finlandia |
| 1983 | Leningrad |
ZSRR |
Czechosłowacja |
Kanada |
| 1984 | Norrköping, Nyköping |
ZSRR |
Finlandia |
Czechosłowacja |
| 1985 | Helsinki, Turku |
Kanada |
Czechosłowacja |
ZSRR |
| 1986 | Hamilton |
ZSRR |
Kanada |
USA |
| 1987 | Pieszczany[2] |
Finlandia |
Czechosłowacja |
Szwecja |
| 1988 | Moskwa |
Kanada |
ZSRR |
Finlandia |
| 1989 | Anchorage |
ZSRR |
Szwecja |
Czechosłowacja |
| 1990 | Helsinki, Turku |
Kanada |
ZSRR |
Czechosłowacja |
| 1991 | Saskatoon, Regina |
Kanada |
ZSRR |
Czechosłowacja |
| 1992 | Füssen, Kaufbeuren |
 WNP |
Szwecja |
USA |
| 1993 | Gävle |
Kanada |
Szwecja |
Czechosłowacja |
| 1994 | Ostrawa, Frydek-Mistek |
Kanada |
Szwecja |
 Rosja |
| 1995 | Red Deer, Calgary, Edmonton |
Kanada |
Rosja |
Szwecja |
| 1996 | Boston |
Kanada |
Szwecja |
Rosja |
| 1997 |  Genewa, Morges |
Kanada |
USA |
Rosja |
| 1998 | Helsinki, Hämeenlinna |
Finlandia |
Rosja |
Szwajcaria |
| 1999 | Winnipeg, Brandon |
Rosja |
Kanada |
 Słowacja |
| 2000 | Skellefteå, Umeå |
Czechy |
Rosja |
Kanada |
| 2001 | Moskwa, Podolsk |
Czechy |
Finlandia |
Kanada |
| 2002 | Pardubice, Hradec Králové |
Rosja |
Kanada |
Finlandia |
| 2003 | Halifax, Sydney |
Rosja |
Kanada |
Finlandia |
| 2004 | Helsinki, Hämeenlinna |
USA |
Kanada |
Finlandia |
| 2005 | Grand Forks, Thief River Falls |
Kanada |
Rosja |
Czechy |
| 2006 | Vancouver, Kelowna, Kamloops |
Kanada |
Rosja |
Finlandia |
| 2007 | Mora, Leksand |
Kanada |
Rosja |
USA |
| 2008 | Liberec, Pardubice |
Kanada |
Szwecja |
Rosja |
| 2009 | Ottawa |
Kanada |
Szwecja |
Rosja |
| 2010 | Regina, Saskatoon |
USA |
Kanada |
Szwecja |
| 2011 | Buffalo |
Rosja |
Kanada |
USA |
| 2012 | Calgary, Edmonton |
Szwecja |
Rosja |
Kanada |
| 2013 | Ufa |
USA |
Szwecja |
Rosja |
| 2014 | Malmö |
Finlandia |
Szwecja |
Rosja |
| 2015 | Toronto, Montreal |
Kanada |
Rosja |
Słowacja |
| 2016 | Helsinki |
Finlandia |
Rosja |
USA |
| 2017 | Montreal, Toronto |
|||
| 2018 | |
|||
| 2019 | Halifax |
|||
| 2020 | Praga |
|||
| 2021 | Thunder Bay, Winnipeg |
Najlepiej punktujący[edytuj]
Lista najlepiej punktujących zawodników w każdej edycji Mistrzostw:
Rekordy[edytuj]
- Najwięcej medali Mistrzostw Świata Juniorów ma na koncie Kanada, która zdobyła ich 27 z czego 15 z najcenniejszego kruszcu.
- Polacy siedmiokrotnie uczestniczyli w najważniejszych zawodach, a było to w latach: 1977, 1979, 1985, 1987, 1988, 1990 i 1997.
- Najwięcej bramek (25) oglądali widzowie meczu Czechosłowacja - Austria w 1981 roku. Wtedy to nasi południowi sąsiedzi rozgromili Austriaków 21:4. W tym samym meczu najwięcej bramek strzeliła jedna reprezentacja.
- Najwięcej punktów w klasyfikacji kanadyjskiej w historii ma Szwed Peter Forsberg, który w dwóch edycjach zdobył 42 punkty (10 bramek + 32 asyst)
- Najwięcej meczów rozegrali Jochen Hecht z Niemczech oraz Björn Christen z Szwajcarii - 26.
- Najdłużej czyste konto na bramce miał Szwed Pelle Lindbergh, który nie wpuścił do bramki krążka przez 1000 minut.
- Najwięcej bramek w historii mistrzostw zdobył Rosjanin Pawieł Bure. Trafił do bramki rywali 27 razy.
- Najwięcej asyst zaliczył Szwed Peter Forsberg, którego 32 podania znalazły drogę do bramki.
- Najwięcej minut na ławce kar (109) siedział Rosjanin Aleksandr Switow.
- Najwięcej punktów klasyfikacji kanadyjskiej (31) w jednym turnieju zdobył Szwed Peter Forsberg. Wydarzenie to miało miejsce podczas mistrzostw w Szwecji w 1993 roku.
- Najwięcej goli w jednym turnieju (13) zdobył Markus Näslund. Wydarzenie to miało miejsce podczas mistrzostw w Szwecji w 1993 roku.
- Najwięcej minut (68) na ławce kar podczas jednego turnieju "osiągnął" Czech Petr Čajánek podczas mistrzostw w 1995 roku w Kanadzie.
- Najwięcej obronionych rzutów karnych w historii mistrzostw ma na koncie Słowak Jaroslav Halák, który obronił 4 strzały. Natomiast najwięcej obronionych w czasie jednego turnieju Kanadyjczyk Justin Pogge.
- Najwięcej widzów oglądało mecz finałowy mistrzostw świata w 2009 roku. Wtedy to na meczu Kanada - Szwecja było 20 380 osób[3].
Popularność hokeja juniorskiego[edytuj]
- Kanada
Turnieje mistrzostw świat w hokeju na lodzie juniorów są bardzo popularne w Kanadzie. Jak wynika z badań[potrzebny przypis] wykonanych przez kanadyjskie agencje sondażowe transmisje z lodowisk na których organizowane są turnieje często przewyższają liczbę kibiców oglądających hokej w wykonaniu seniorów. Tradycją jest, że w Boxing Day, czyli drugi dzień świąt Bożego Narodzenia wielka liczba fanów hokeja juniorskiego ogląda mecz swojej reprezentacji.
- Europa
W Europie mistrzostwa świata w odmianie juniorskiej nie są tak popularne jak w Kanadzie, ale w Rosji, Szwecji, Finlandii i Czechach mecze "dwudziestek" są dosyć chętnie oglądane przez fanów hokeja na lodzie.
- Polska
W Polsce mecze juniorów nie są chętnie obserwowane. Zazwyczaj oglądają je rodziny zawodników oraz pracownicy klubów klubów hokejowych, którzy szukają młodych, dobrych zawodników.
Przypisy
- ↑ Niższe "ligi" mistrzostw organizowane są tylko w grudniu
- ↑ Z powodu bójki podczas meczu Kanada - ZSRR zdyskwalifikowano obydwie drużyny, przy czym Kanada miała szanse na zdobycie mistrzostwa.
- ↑ O meczu finałowym
Zobacz też[edytuj]
- Reprezentacja Polski w hokeju na lodzie mężczyzn do lat 20
- Mistrzostwa świata do lat 18 w hokeju na lodzie mężczyzn
- Mistrzostwa świata juniorek w hokeju na lodzie
|
||||||||||||||||
