Natalia Okoń-Rudnicka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Natalia Okoń)
Natalia Okoń-Rudnicka
Data i miejsce urodzenia

1980
Wrocław

Narodowość

polska

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu

Dziedzina sztuki

malarstwo
grafika

Strona internetowa

Natalia Okoń-Rudnicka (ur. 1980 we Wrocławiu) – polska artysta plastyk, malarka[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Natalia Okoń-Rudnicka uczęszczała do Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, które ukończyła z wyróżnieniem w 2000 r. Dalszą naukę kontynuowała we wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych (obecnie im. Eugeniusza Gepperta), na wydziale wzornictwa przemysłowego, gdzie w 2005 roku uzyskała dyplom w pracowni komunikacji wizualnej u prof. Mieczysława Piróga oraz aneks malarski u prof. Krzysztofa Skarbka[1][2]. W 2006 roku[3] Okoń-Rudnicka podjęła pracę nauczyciela w Zespole Szkół Plastycznych we Wrocławiu[1][2] jako artysta plastyk[3]. Równolegle prowadzi działalność artystyczną, głównie zajmując się malarstwem, ilustracją oraz grafiką użytkową i artystyczną[1].

Natalia Okoń-Rudnicka jest córką Danuty Jankowskiej-Okoń i Waldemara Okonia (pisarza, poety i historyka sztuki); wraz z mężem i córką mieszka we Wrocławiu.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Natalia Okoń-Rudnicka podpisuje swoje prace jako „Natalya O.” Jej obrazy wyróżniają się połączeniem dekoracyjnej, figuratywnej formy z cokolwiek abstrakcyjną czystą barwą i równie abstrakcyjną w swej istocie radością malowania[4]. Dwa obrazy Natalii O. zostały włączone do kolekcji Your Art Maison Gallery magazynu Elle[5]. Pasjonuje się m.in. historią sztuki oraz malarstwem i dizajnem[2].

Wystawy[edytuj | edytuj kod]

  • 2003: Centrum Edukacji w Kłodzku – Natalia Okoń – Prace[2]
  • 2005: Galeria BWA we Wrocławiu – PackingGirl![2]
  • 2005: Międzynarodowe Targi Sztuki w Salzburgu[2]
  • 2005: Galeria na Szewskiej we Wrocławiu – Przypadki Natalii O.[2]
  • 2006: Galeria Oko w Oławie – Sny Miasta[2]
  • 2006: Centrum Kultury Zamek we Wrocławiu – Poradnik Gospodyni Domowej[2]
  • 2009–2010: Ratusz Miejski we Wrocławiu – Galeria Patio Młodych – Mutacje Milczące[2][6][7]
  • 2013: Pałac Staniszów – Galeria Forum Staniszów – Seeds[2][8]
  • 2014: ZPAP Dom Artysty Plastyka w Warszawie – Galeria 022 – Wielkie Żarcie[2][9]
  • 2014: IdkArt, Galeria 8+ w Warszawie – Przypadki Karolinki R.[2][10]
  • 2015: IDKARD (Galeria 8 +) w Warszawie – międzynarodowy plener malarski połączony z wystawą w Pori (Finlandia)[2]
  • 2016: Mia Art Gallery we Wrocławiu – Freak Show[11]
  • 2020: Mia Art Galery we Wrocławiu - Toys' Voice[12]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Natalia Okoń-Rudnicka: Natalia Okoń-Rudnicka. Mia Art Gallery. Galeria Sztuki Współczesnej. [dostęp 2017-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-08)].
  2. a b c d e f g h i j k l m n Natalia Okoń-Rudnicka: O mnie. nataliaokon.pl. [dostęp 2017-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-06)].
  3. a b Nauczyciele. Zespół Szkół Plastycznych im. Stanisława Koptyńskiego we Wrocławiu. [dostęp 2017-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  4. Natalia Okoń-Rudnicka [online], forumstaniszow.pl [dostęp 2017-12-09] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-08].
  5. Your Art Maison Gallery – nowa przestrzeń dla sztuki w internecie. Your Art Maison Gallery, 2016-09-12. [dostęp 2017-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  6. Natalia Okoń–Rudnicka – Mutacje Milczące | artinfo.pl – Portal rynku sztuki [online], artbarbakan.artinfo.pl [dostęp 2017-12-09] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-08].
  7. Wystawa Mutacje Milczące we Wrocławiu. O.pl, 2010-11-26. [dostęp 2017-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  8. Natalia Okon Rudnicka – NaszeMiasto.pl [online], jeleniagora.naszemiasto.pl [dostęp 2017-12-09].
  9. Waldemar Okoń: Wielkie żarcie. Okręg Warszawski Związku Polskich Artystów Plastyków, 2014-05-12. [dostęp 2017-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  10. Irmina Dubaniowska: Przypadki Karolinki R.. Galeria Sztuki 8PLUS, 2014-10-10. [dostęp 2017-12-20].
  11. Wystawy i Wydarzenia – mia ART GALLERY [online], miaartgallery.com [dostęp 2017-12-09] (pol.).
  12. Natalia Okoń-Rudnicka – Toys’ Voice, miaartgallery.com [dostęp 2020-09-25].