Natalla Piatkiewicz
| Pełne imię i nazwisko |
Natalla Uładzimirauna Piatkiewicz |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Wiceszef Administracji Prezydenta Republiki Białorusi | |
| Okres |
od 9 stycznia 2009 |
| Poprzednik | |
| Zastępca Szefa Administracji Prezydenta Republiki Białorusi | |
| Okres |
od 25 listopada 2004 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Rzecznik prasowy Prezydenta Republiki Białorusi | |
| Okres |
od 12 grudnia 2001 |
| Poprzednik | |
Natalla Uładzimirauna Piatkiewicz (biał. Натальля Уладзіміраўна Пяткевіч; ur. 1972 w Mińsku) – białoruska prawnik i polityk narodowości rosyjskiej, Wiceszef Administracji Prezydenta Republiki Białorusi; oskarżana o udział w represjach wobec przeciwników władzy Alaksandra Łukaszenki.
Kariera polityczna[edytuj | edytuj kod]
W 1994 ukończyła studia na Wydziale Prawa Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego, cztery lata później doktoryzowała się na tej samej uczelni, otrzymując stopień naukowy kandydata nauk prawniczych. Pracowała jako główny specjalista, a później kierownik Departamentu Prawa Państwowego i Międzynarodowego Głównego Zarządu Prawnego Administracji Prezydenta Republiki Białorusi.
W 12 grudnia 2001[1] prezydent Łukaszenka mianował ją swoim rzecznikiem prasowym na miejsce Mikałaja Borysewicza, a 25 listopada 2004[1] wiceszefową Administracji Prezydenta[2].
W 2006 zakazano jej wjazdu na teren USA i państw Unii Europejskiej za udział w fałszowaniu wyborów prezydenckich[3][4].
W końcu lipca 2009 usunięta ze składu Komisji ds. Ułaskawienia przy prezydencie, którą kierowała kilka lat. Usunięta została także z Komisji ds. Obywatelskich i Prawnej Rady Konsultacyjnej przy prezydencie. Na wszystkich tych stanowiskach zastąpił ją zastępca szefa Administracji Prezydenta Walery Mickiewicz[5].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Przez media białoruskie nazywana jest „żelazną damą”. Niektóre gazety posunęły się nawet do wymienienia jej nazwiska w gronie przyszłych pretendentów do urzędu prezydenta[6]. Uważana za liberała w otoczeniu Łukaszenki i często otrzymuje od niego zadanie ogłaszania najbardziej niepopularnych decyzji władzy. Sprzeciwiała się reformie edukacji, kiedy to z ironią skomentowała jej projekt, mówiąc, że być może należy usunąć angielski ze szkół i uniwersytetów, aby młodzież nie wyjeżdżała za granicę. W 2007 r. prowadziła rozmowy w Mińsku z zastępcą doradcy Sekretarza Stanu Davidem Cramerem, co zaowocowało zwolnieniem trzech więźniów politycznych[2].
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy mąż Uładzisłau Piatkiewicz kieruje Narodową Loterią Sportową Białorusi.
Drugi mąż Alaksandr Martynienka, zastępca przewodniczącego Białoruskiej Teleradiokompanii. Ceremonia odbyła się 27 marca 2009.
Opinie na temat udziału w łamaniu praw człowieka[edytuj | edytuj kod]
Według raportu przygotowanego przez polską Fundację Wolność i Demokracja, Natalla Piatkiewicz w czasie pełnienia funkcji zastępcy szefa Biura Administracji Prezydenta odpowiedzialna była za koordynowanie działań przeciwko opozycji politycznej i społeczeństwu obywatelskiemu[7]. 2 lutego 2011 roku znalazła się na liście pracowników organów administracji Białorusi, którzy za udział w domniemanych fałszerstwach i łamaniu praw człowieka w czasie wyborów prezydenckich w 2010 roku otrzymali zakaz wjazdu na terytorium Unii Europejskiej[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b ПЕТКЕВИЧ Наталья Владимировна. Кто есть кто в Республике Беларусь. [dostęp 2009-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-11-10)]. (ros.).
- ↑ a b Zmicier Pankiewicz: Дабілася свайго. Nasza Niwa, 2009-01-11. [dostęp 2009-12-22]. (biał.).
- ↑ Cпіс беларускіх персон нон грата. Karta'97, 2006-04-10. [dostęp 2009-12-22]. (biał.).
- ↑ Natallya Pyatkevich: “When I come to the US, I am taken to a hoosegow with illegals”. Karta'97, 2008-06-24. [dostęp 2009-12-22]. (ang.).
- ↑ Pyatkevich dismissed from Presidential Pardon Board. 2009-07-29. [dostęp 2013-01-07]. (ang.).
- ↑ Преемником Лукашенко может стать «железная леди» Белоруссии – Наталья Петкевич. NEWSru.com, 2009-07-09. [dostęp 2009-12-22]. (ros.).
- ↑ Białoruski system represji…. s. 47.
- ↑ Pouny spis 208 biełaruskich czynounikau, jakim zabaronieny ujezd u ES. Nasza Niwa, 2011-10-11 12:05. [dostęp 2011-10-11]. (biał.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Pod redakcją dr. Dariusza Zalewskiego, Marka Bućko, Michała Kurkiewicza i Tomasza Pisuli: Białoruski system represji. Prześladowcy i ich ofiary. Raport z realizacji projektu „Centrum dokumentacji i pomocy ofiarom represji politycznych na Białorusi”. Warszawa: Fundacja Wolność i Demokracja, grudzień 2007, s. 72.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Letter of European March Organizing Committee to Deputy Head of President’s Administration Natallia Pyatkevich. Karta'97, 2007-09-19. [dostęp 2009-12-22]. (ang.).