Neopectinimura
| Neopectinimura | |
| Park, 2010 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Neopectinimura |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Neopectinimura beckeri Park et Byun, 2010 | |
Neopectinimura – rodzaj motyli z rodziny Lecithoceridae. Występuje endemicznie na Nowej Gwinei. Obejmuje 8 opisanych gatunków.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Motyle te osiągają od 10 do 13 mm rozpiętości skrzydeł[1][2], co stanowi rozmiary mniejsze niż u pokrewnej Pectinimura. W ubarwieniu wierzchu głowy, tułowia i teguli dominuje kolor żółtawobiały do żółtawobrązowego. Czułki cechują się dość długim, często rozszerzonym u szczytu trzonkiem oraz zaopatrzonym w wyspecjalizowane włoski biczykiem. Głaszczki wargowe mają pierwszy człon krótki i niezmodyfikowany, drugi pogrubiony lub wyposażony w kępkę łusek w części brzuszno-wierzchołkowej, trzeci zaś ostro zakończony i o zmiennym rozmiarze[1].
Skrzydło przednie ma zaokrąglony wierzchołek oraz wypukłą i nieco ukośną krawędź zewnętrzną. Barwa tła jest żółtawobiała do ciemnobrązowej. Na nim występują czarniawe plamki dyskalne pośrodku i na końcu komórki, czarniawe kropki przed wierzchołkiem i wzdłuż zewnętrznego brzegu skrzydła, a czasem też ciemnobrązowa kropka poniżej komórki. Jego użyłkowanie odznacza się pierwszą żyłką radialną (R1) wychodzącą za środkiem komórki, żyłkami drugą i trzecią radialną ze wspólną szypułką (R3+4), brakiem piątej żyłki radialnej (R5), pierwszą żyłką medialną (M1) odsuniętą od nasady trzeciej żyłki radialnej (R3) i prawie równoległą do trzeciej żyłki medialnej (M3), która to z kolei jest oddzielona od wspólnego trzonka żyłek kubitalnych przednich pierwszej i drugiej (CuA1+2), dobrze rozwiniętymi żyłkami analnymi oraz zamkniętą komórką. Skrzydło tylne ma spiczasty wierzchołek, ukośną krawędź zewnętrzną i pomarańczowoszare ubarwienie. Jego użyłkowanie cechuje się wychodzącymi z krótkiego wspólnego trzonka sektorem radialnym (Rs) i pierwszą żyłką medialną (M1), dobrze wykształconą drugą żyłką medialną (M2) biorącą początek na wysokości ⅓ długości komórki, wspólnym odcinkiem trzeciej żyłki medialnej (M3) i pierwszej żyłki kubitalnej przedniej (CuA1) oraz otwartą komórką[1].
Odwłok ma na siódmym segmencie pędzelek z wyspecjalizowanych włosków co najmniej tak długich jak cały segment. Samiec ma genitalia o jajowatych z pośrodku wyciętym brzegiem doogonowym płatach nasadowych unkusa, trójkątnej jukście ze słabo zesklerotyzowanymi płatami bocznymi o długości mniejszej niż ⅓ długości winkulum oraz przysadzisty i na szczycie rozwidlony edeagus z cierniami wykształconymi w formie słabo zesklerotyzowanych płytek. Połączona delikatnie zakrzywioną rozpórką z tegmenem walwa jest tak długa jak edeagus, u nasady szersza, a dalej wydłużona ku zaokrąglonemu wierzchołkowi, zaopatrzona we wklęśniętą przed środkiem kostę oraz wąski i silnie zesklerotyzowany sakulus, sięgający do połowy jej długości[1]. Pośrodku brzusznego brzegu walwy, podobnie jak u rodzajów Pectinimura, Onnuria i Hamatina, wyrasta grzebykowata płytka[1][3][4].
Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj ten jest endemitem Nowej Gwinei na północy krainy australijskiej. Znany jest zarówno z Papui-Nowej Gwinei (z prowincji Madang i Morobe), jak i indonezyjskiej Papui[1][2].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Takson ten wprowadzony został w 2010 roku przez Park Kyuteka w publikacji współautorstwa Byun Bongkyu na łamach Florida Entomologist. Gatunkiem typowym wyznaczył on opisanego w tej samej pracy N. beckeri. Nazwa rodzajowa pochodzi z łaciny i oznacza „nowa Pectinimura”, nawiązując do pokrewnego rodzaju[1].
Do rodzaju tego zalicza się 8 opisanych gatunków[1][2][5]:
- Neopectinimura beckeri Park, 2010
- Neopectinimura calligina Park et Byun, 2010
- Neopectinimura devosi Park, 2014
- Neopectinimura madangensis Park et Byun, 2010
- Neopectinimura morobeensis Park et Byun, 2010
- Neopectinimura setiola Park et Byun, 2010
- Neopectinimura trichodes Park, 2014
- Neopectinimura walmakensis Park, 2014
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Park K.-T., Byun B.-K.. A New Genus Neopectinimura (Lepidoptera, Gelechioidea, Lecithoceridae), with Five New Species from Papua New Guinea. „Florida Entomologist”. 93 (2), s. 298–307, 2010. DOI: 10.1653/024.093.0223.
- ↑ a b c Park Kyu-Tek, Kim Minyoung. Three new species of Neopectinimura Park (Lepidoptera: Lecithoceridae) from Papua New Guinea, Indonesia. „Journal of Asia-Pacific Entomology”. 17 (1), s. 53–58, 2014. DOI: 10.1016/j.aspen.2013.10.006.
- ↑ Park K.-T.. Lecithoceridae (Lepidoptera: Gelechioidea) of New Guinea, Part I: Onnuria, New Genus, with Descriptions of Three New Species. „Proceedings of the Entomological Society of Washington”. 113 (2), s. 154–162, 2011. DOI: 10.4289/0013-8797.113.2.154.
- ↑ Kyu-Tek Park. Lecithoceridae (Lepidoptera: Gelechioidea) of New Guinea: Part II. Hamatina gen. nov., with descriptions of four new species. „Journal of Asia-Pacific Entomology”. 14 (2), s. 205–211, 2011. DOI: 10.1016/j.aspen.2010.12.005.
- ↑ Park K.T.. Three hundred and twenty newly described species of Lecithoceridae (Lepidoptera, Gelechioidea) by K.T. Park since 1998, with a tentative catalogue and images of types. „Journal of Asia-Pacific Biodiversity”. 7, s. 95-132, 2014.