Neuropatia autonomiczna

Neuropatia autonomiczna – grupa zespołów klinicznych, które dotyczą różnych części układu nerwowego. Dotyka bliższych i dalszych odcinków obwodowych nerwów czuciowych i ruchowych, a także autonomicznego układu nerwowego.

Pojawia się w przebiegu cukrzycy i ryzyko jej rozwoju zwiększa się w miarę wydłużania się okresu trwania choroby oraz zależy od stopnia kontroli metabolicznej cukrzycy (im poziomy cukru w surowicy bliższe są normoglikemii, tym mniejsze ryzyko rozwoju).

Najczęstsze kliniczne postaci neuropatii autonomicznej:

• zaburzenia rytmu serca w przypadku uszkodzenia serca
• tzw. nieme niedokrwienie, czyli asymptomatyczna postać choroby niedokrwiennej serca (ang. silent angina) wskutek uszkodzenia włókien nerwowych zostaje przerwane przewodzenie bodźców bólowych
• gastropareza przy uszkodzeniach przewodu pokarmowego
• impotencja w przypadku uszkodzenia układu rozrodczego
• porażenie pęcherza moczowego w przypadkach uszkodzenia układu moczowego

Zobacz też

• neuropatia cukrzycowa

Przypisy

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.