Niedosłuch starczy
Niedosłuch starczy (łac. presbyacusis) – proces powolnej utraty słuchu. Jeden z typów niedosłuchu. Niedosłuch starczy związany jest z procesem starzenia się organizmu.
Objawy[edytuj | edytuj kod]
- problemy z usłyszeniem dźwięków niskich i wysokich
- problemy z dokładnym rozumieniem mowy
- zawroty głowy
- problemy z orientacją
- permanentny szum w uszach
- zmiana stylu prowadzenia rozmowy
- brak chęci interakcji i komunikacji z otoczeniem
- brak swobody i pewności siebie w towarzystwie
- częściowe odosobnienie i wycofanie
Ryzyko wystąpienia[edytuj | edytuj kod]
Ryzyko wystąpienia u osób starszych niedosłuchu spowodowane może być czynnikami genetycznymi lub też długotrwałym przyjmowaniem w danym okresie życia niektórych leków.
Profilaktyka[edytuj | edytuj kod]
Niedosłuchu starczego nie można wyleczyć, ale można spowolnić jego procesy poprzez profilaktykę. Przede wszystkim zaleca się unikanie miejsc nadmiernie hałaśliwych. Oprócz tego niezbędne okazuje się dokładne czyszczenie i higiena kanałów słuchowych.
Leczenie[edytuj | edytuj kod]
Farmakologiczne leczenie nie jest możliwe, ale obecna medycyna znalazła na to sposób przy pomocy aparatów słuchowych. Dzisiejsze aparaty słuchowe wykorzystujące najnowsze technologie sprawdzają się u pacjentów cierpiących na znaczny ubytek słuchu.
