Nikanor (Ivanović)

Nikanor

Metropolita czarnogórski
Kraj działania	Czarnogóra
Data urodzenia	1825
Data i miejsce śmierci	1894 Gorycja
Metropolita czarnogórski
Okres sprawowania	1858–1860
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Metropolia Czarnogórska
Śluby zakonne	przed 1857
Diakonat	przed 1857
Prezbiterat	przed 1857
Chirotonia biskupia	1858

Nikanor, nazwisko świeckie Ivanović (ur. 1825, zm. 1894 w Gorycji) – metropolita Czarnogóry i Przymorza w latach 1858–1860.

Życiorys

Pochodził z Drniša, wykształcenie teologiczne uzyskał najpewniej w Zadarze. Tam też przed r. 1857 został podniesiony do godności archimandryty. Następnie przebywał w monasterze Savina. W 1857 czarnogórski książę Daniel I wybrał go na sekretarza i wiceprzewodniczącego senatu Czarnogóry, a następnie na nowego metropolitę Czarnogóry i Przymorza. Urząd ten wakował od 1851, gdy zmarł ostatni hierarcha łączący godność metropolity ze świecką władzą w Czarnogórze – Piotr II Petrowić-Niegosz. Jego następca postanowił zmienić dotychczasowy ustrój państwa, by Czarnogóra mogła zostać uznana na arenie międzynarodowej za niepodległy kraj (dotąd roszczenia do jej terytorium zgłaszała Turcja, twierdząc, że metropolici-książęta sprawowali jedynie władzę duchowną). Decyzję tę poparła Rosja. Od śmierci Piotra II Petrowicia-Niegosza do chirotonii biskupiej Nikanora (Ivanovicia), jaka miała miejsce w 1858, w Czarnogórze nie było żadnego biskupa prawosławnego.

W 1860 książę Daniel zginął w zamachu i został pochowany w monasterze w Cetyni. Metropolita Nikanor nie pojawił się na jego pogrzebie, co stało się przyczyną usunięcia go z urzędu przez następcę księcia, Mikołaja I. Hierarcha udał się na Krym, a stamtąd do Włoch. Zmarł w 1894 w Gorycji.

Bibliografia

• Александар Стаматовић: Кратка историја Митрополије Црногорско-приморске (1219–1999)