Przejdź do zawartości

Nikanor (Ivanović)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nikanor
Metropolita czarnogórski
Kraj działania

Czarnogóra

Data urodzenia

1825

Data i miejsce śmierci

1894
Gorycja

Metropolita czarnogórski
Okres sprawowania

1858–1860

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Metropolia Czarnogórska

Śluby zakonne

przed 1857

Diakonat

przed 1857

Prezbiterat

przed 1857

Chirotonia biskupia

1858

Nikanor, nazwisko świeckie Ivanović (ur. 1825, zm. 1894 w Gorycji[1]) – metropolita Czarnogóry i Przymorza w latach 1858–1860.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z Drniša, wykształcenie teologiczne uzyskał najpewniej w Zadarze. Tam też przed r. 1857 został podniesiony do godności archimandryty. Następnie przebywał w monasterze Savina. W 1857 czarnogórski książę Daniel I wybrał go na sekretarza i wiceprzewodniczącego senatu Czarnogóry, a następnie na nowego metropolitę Czarnogóry i Przymorza. Urząd ten wakował od 1851, gdy zmarł ostatni hierarcha łączący godność metropolity ze świecką władzą w Czarnogórze – Piotr II Petrowić-Niegosz. Jego następca postanowił zmienić dotychczasowy ustrój państwa, by Czarnogóra mogła zostać uznana na arenie międzynarodowej za niepodległy kraj (dotąd roszczenia do jej terytorium zgłaszała Turcja, twierdząc, że metropolici-książęta sprawowali jedynie władzę duchowną). Decyzję tę poparła Rosja. Od śmierci Piotra II Petrowicia-Niegosza do chirotonii biskupiej Nikanora (Ivanovicia), jaka miała miejsce w 1858, w Czarnogórze nie było żadnego biskupa prawosławnego.

W 1860 książę Daniel zginął w zamachu i został pochowany w monasterze w Cetyni. Metropolita Nikanor nie pojawił się na jego pogrzebie, co stało się przyczyną usunięcia go z urzędu przez następcę księcia, Mikołaja I. Hierarcha udał się na Krym, a stamtąd do Włoch. Zmarł w 1894 w Gorycji.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Serbski słownik biograficzny. [dostęp 2011-11-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-15)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]