Przejdź do zawartości

Nikołaj Suchozaniet

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nikołaj Suchozaniet
Ilustracja
Data urodzenia

1794

Data i miejsce śmierci

22 lipca 1871
Kaługa

Namiestnik Królestwa Polskiego
Okres

od 1861
do 1861

Poprzednik

Michaił Gorczakow

Następca

Karol Lambert

Odznaczenia
Order św. Andrzeja (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego III klasy (Imperium Rosyjskie) Polski Znak Honorowy (Virtuti Militari) Order Świętego Włodzimierza I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny IV klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława I klasy (Imperium Rosyjskie) Order „Pour le Mérite” IV Klasa Orderu Orła Czerwonego (Prusy) Krzyż Wielki Orderu Karola III (Hiszpania) Krzyż Wielki Orderu Leopolda (Austria)

Nikołaj Onufrijewicz Suchozaniet, ros. Николай Онуфриевич Сухозанет (ur. 1794, zm. 22 lipca 1871) – rosyjski generał artylerii 1852, generał adiutant 1856, minister wojny, namiestnik Królestwa Polskiego w 1861 roku.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W armii służył od 1811 w artylerii. W latach 18121814 brał udział w wojnie ojczyźnianej i w wojnie z napoleońską Francją, walczył w szwadronie artylerii konnej.

W czasie powstania listopadowego odznaczył się w 1831 w bitwie pod Ostrołęką. Od 1849 został zwierzchnikiem artylerii armii rosyjskiej. W czasie wojny krymskiej mianowany w 1855 dowódcą korpusu, później dowódca Armii Południowej. W 1856 został ministrem wojny. W 1861 zwolniony z funkcji ministra. W okresie kierowania armią wprowadzono szereg reform w wojsku (likwidacja nadawania ziem, skrócenie służby wojskowej żołnierzy do 15 lat). Suchozaniet nie posiadał dostatecznego przygotowania administracyjnego i był nieświadomy prowadzonych reform, w związku z czym został usunięty ze stanowiska ministra. Został wyznaczony namiestnikiem Królestwa Polskiego. Wprowadził tam system terroru wobec społeczeństwa polskiego i Kościoła katolickiego, w okresie niepokojów, poprzedzających wybuch powstania styczniowego.