Noc wigilijna (opera)
Jewgienija Mrawina w roli Oksany na premierze opery w Teatrze Maryjskim (1895) | |
Muzyka | |
---|---|
Libretto |
Nikołaj Rimski-Korsakow |
Liczba aktów |
4 |
Źródło literackie |
Noc wigilijna Nokołaja Gogola |
Prapremiera | |
Premiera polska |
19 grudnia 1987 |
Noc wigilijna (ros. Ночь перед Рождеством) – czteroaktowa opera Nikołaja Rimskiego-Korsakowa do własnego libretta kompozytora według „Nocy wigilijnej” Nikołaja Gogola. Prapremiera 10 grudnia 1895 Teatrze Maryjskim w Petersburgu[1]. Premiera polska we Wrocławiu 19 grudnia 1987.
Osoby[edytuj | edytuj kod]
- Wakuła, kowal – tenor
- Sołocha, jego matka – kontralt
- Czart – tenor
- Oksana, ukochana Wakuły – sopran
- Czub, jej ojciec – bas
- Panas, jego kum – bas
- Wójt – baryton
- Paciuk, stary zaporożec – bas
- Caryca – mezzosopran
- Osip – tenor
Treść[edytuj | edytuj kod]
Miejsce i czas akcji: Noc wigilijna w Dykańce pod Połtawą oraz w Petersburgu za panowania Katarzyny II.
Akt I[edytuj | edytuj kod]
Uchodząca w wiosce za czarownicę wdowa Sołocha romansuje z samym Czartem, który zamierza skraść z nieba księżyc. Zapadają ciemności. Wakuła, mimo śnieżnej zamieci, odwiedza ukochaną Oksanę, która jednak przekomarza się z nim i udaje obojętną. Do chaty wraca jej pijany ojciec i przegania zalotnika.
Akt II[edytuj | edytuj kod]
Czart nadal flirtuje z Sołochą, ale musi ukryć się w worku po węglu, gdy zjawiają się kolejni zalotnicy, również chowani w workach, które, po powrocie do domu, Wakuła wyrzuca na dwór. Natyka się na Oksanę, która jako warunek poślubienia go stawia zdobycie dla niej pantofelków samej Carycy.
Akt III[edytuj | edytuj kod]
Zrozpaczony Wakuła udaje się po radę do starego zaporożca Paciuka. Ten radzi mu skorzystać z pomocy diabła. Wtedy z worka wychodzi Czart i oferuje mu swoje usługi w zamian za sprzedanie duszy. Chwila nieuwagi sprawia jednak, że Wakuła ujarzmia go i na jego grzbiecie odbywa podniebną podróż do Petersburga. Wraz z oczekującymi zaporożcami zostaje przyjęty przez Katarzynę II. Zaskoczona i rozbawiona jego prośbą, bez wahania spełnia jego życzenia. Wakuła znów dosiada zniewolonego czarta i wraca do rodzinnej wioski, gdzie dzwon wzywa właśnie wiernych na pasterkę.
Akt IV[edytuj | edytuj kod]
Oksaną targa niepokój o losy Wakuły, który zniknął poprzedniej nocy, zwłaszcza że rozeszła się plotka o jego samobójstwie. Tym większa jest jej radość, gdy przybywa on we własnej osobie z wymarzonymi przez nią pantofelkami. Czub wyraża zgodę na ślub córki z kowalem. Wakuła zapowiada, że „Pszczelarz” (Gogol) napisze kiedyś o tych niezwykłych wydarzeniach nocy wigilijnej słynne opowiadanie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Christmas Eve (opera) (Rimsky-Korsakov, Nikolay). imslp.org. [dostęp 2016-03-14]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Lesław Czapliński „O wieczorze ów…, czyli operowa opowieść wigilijna” (o „Nocy wigilijnej” Nikołaja Rimskiego Korsakowa”) w: „W kręgu operowych mitów” Kraków 2003